Τουρκική Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών
Στοχεύοντας την ελληνική ΑΟΖ
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό:
Στρατιωτική Ισορροπία και Γεωπολιτική,
τεύχος 8, Εκδόσεις Αιγίς, Οκτ. 2010.
 |
| Φωτο.:www.ssm.gov.tr |
Η ελάχιστα γνωστή στην ελληνική κοινή γνώμη Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών συνιστά ακόμη ένα επιθετικό βέλος στην φαρέτρα της αναθεωρητικής πολιτικής της Άγκυρας. Μαζί με την Στρατοχωροφυλακή συναποτελούν δύο από τους πλέον σημαντικούς φορείς εσωτερικής ασφάλειας, εκτός των Ειδικών Δυνάμεων Ασφάλειας και της Γενικής Διεύθυνσης Ασφάλειας. Η ίδρυσή της στόχευε στην κατασκευή μιας ακόμη αιχμής κατά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο. Σήμερα συγκροτεί μια εξελισσόμενη και διαρκώς αναβαθμιζόμενη απειλή που χρησιμοποιεί κατάλληλα τα μέσα της για να δημιουργήσει πίεση κατά της χώρας μας μέσω: α) της λαθρομετανάστευσης, β) της αμφισβήτησης των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, γ) της κυριαρχίας σε νησιά και μικρονησίδες, δ) στον τομέα έρευνας και διάσωσης, καθώς και ε) στην κατάρριψη των δικαιωμάτων της Αθήνας στον καθορισμό ορίων Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών υπάγεται στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας, με ειδικό ρόλο συντονιστή σε θέματα ναυτιλίας μεταξύ αυτού, της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων και του Υφυπουργείου Ναυτιλίας. Ουσιαστικά μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο πέμπτος κλάδος των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, που εκτελεί διευρυμένα καθήκοντα Ακτοφυλακής υλοποιώντας μάλιστα ξεχωριστό εξοπλιστικό πρόγραμμα!
Κάθε φορά που παρουσιάζονται και συγκρίνονται οι ένοπλες δυνάμεις Ελλάδας και Τουρκίας, διαπιστώνεται στην απέναντι πλευρά η ύπαρξη όχι των καθιερωμένων τριών γνωστών κλάδων (Στρατός, Ναυτικό, Αεροπορία) αλλά πέντε. Οι δύο τελευταίοι είναι η Στρατοχωροφυλακή (Jandarma) και η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών (Silahli Kuvvetler). Ιδιαίτερα η τελευταία, η οποία είναι και η πλέον νεότευκτη διοίκηση, έχει αναλάβει μια πολύ σημαντική αποστολή στοχεύοντας ευθέως τα εθνικά συμφέροντα στη θάλασσα. Είναι γνωστό ότι η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις Ένοπλες Δυνάμεις ως εργαλεία εξωτερικής πολιτικής και άσκησης στρατιωτικής πίεσης κατά της Ελλάδας. Παρότι η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών εντάσσεται στις δυνάμεις ασφαλείας, εντούτοις έχει πρωτεύοντα ρόλο στην αύξηση της έντασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Με τομέα ευθύνης τα τουρκικά παράλια, η συγκεκριμένη διοίκηση εμπλέκεται σε περιστατικά προώθησης λαθρομεταναστών στο ελληνικό έδαφος (νησιά Αιγαίου), ενώ τα σκάφη της σε καθημερινή βάση παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα τόσο στα Ίμια όσο και σε άλλες ευαίσθητες περιοχές. Τα εναέρια μέσα της πραγματοποιούν συχνά παραβιάσεις και παραβάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, ενώ εκτελούν και αποστολές έρευνας και διάσωσης ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, μετέχοντας στην αμφισβήτηση των ελληνικών δικαιωμάτων. Τα τελευταία χρόνια η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών έχει εμπλακεί στο τουρκικό σχέδιο που στοχεύει στον περιορισμό των ορίων της ελληνικής ΑΟΖ, συνοδεύοντας ερευνητικά σκάφη. Σε θάλασσα και αέρα πραγματοποιεί όλο και πιο συχνά επίδειξη σημαίας επιχειρώντας να τονίσει τα δήθεν τουρκικά δικαιώματα στη θάλασσα. Εκτός από την εμπλοκή της στους σχεδιασμούς της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, η διοίκηση έχει ενταχθεί και στον ευρύτερο σχεδιασμό επιθετικής στρατηγικής του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων με το οποίο συνεργάζεται στενά. Η μόνιμη παρουσία σκαφών της υφιστάμενης Διοίκησης Ακτοφυλακής στη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων, αποτελεί την πλέον καταφανή απόδειξη των ανωτέρω. Τα σκάφη της ακτοφυλακής έχουν πολλάκις ανοίξει πυρ με πραγματικά πυρά κατά Ελλήνων ψαράδων, ενώ έχουν καταγραφεί στιγμιότυπα μεταφοράς λαθρομεταναστών εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, οι επιβαίνουν σε πλοία της Ακτοφυλακής. Σε άλλες περιπτώσεις πλωτά μέσα της Διοίκησης Ασφάλειας Ακτών, ιδιαίτερα από τη Διοίκηση Περιοχής Αιγαίου, πραγματοποιούν παραβιάσεις των χωρικών υδάτων στις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες», ενώ μετέχουν ενεργά σε κάθε επιχείρηση ακύρωσης της ελληνικής ΑΟΖ.
Έχοντας αντιληφθεί την ολοένα αυξανόμενη σημασία της επιβολής καθεστώτος ελέγχου στα παρακείμενα των μικρασιατικών ακτών ύδατα, η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας ένα αρκετά σοβαρό εξοπλιστικό πρόγραμμα. Επειδή οι τουρκικοί σχεδιασμοί υλοποιούνται από ενιαίο φορέα στο πλαίσιο μιας καθετοποιημένης διοίκησης, είναι πολύ εύκολο να προχωρούν γρήγορα χωρίς γραφειοκρατικά προβλήματα σειρά αποφάσεων που μεταφράζονται σε προμήθειες κατάλληλου υλικού. Σε αντίθεση με το Λιμενικό Σώμα, το οποίο δεν υπάγεται στο ΓΕΕΘΑ, ενώ ακόμη και οι αρμοδιότητές του μετά από τον τελευταίο ανασχηματισμό φαίνεται ότι θα διαμοιρασθούν μεταξύ δύο υπουργείων (!), η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών απολαμβάνει προνομιακή μεταχείριση και ενισχύεται με σειρά αποφάσεων. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι το επόμενο πεδίο αντιπαράθεσης με την Ελλάδα εκτείνεται στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Δωδεκανήσου και Καστελόριζου. Δεν είναι μόνο οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, που άνοιξαν την όρεξη στους Τούρκους. Το μέγιστο διακύβευμα είναι γεωπολιτικής-οικονομικής φύσης και αφορά τη διασφάλιση του δικαιώματος εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων πηγών ενέργειας που βρίσκονται στο βάθος της Μεσογείου. Κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου αναμένουν να τεθούν σε διαδικασία εξόρυξης, ένα γεγονός που έχει ήδη ανεβάσει το θερμόμετρο στην ευρύτερη περιοχή. Η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών έχει αναλάβει την πιο σημαντική αποστολή, η οποία μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επιχείρηση πρώτου σταδίου. Μέσω αυτής αμφισβητείται το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να ορίσει την ΑΟΖ της με την Κύπρο και την Αίγυπτο. Πως γίνεται αυτό; Μα με την ευθεία αμφισβήτηση του δικαιώματος της Αθήνας να επικαλεσθεί το διεθνές δίκαιο, μέσω του οποίου τόσο τα ανατολικά Δωδεκάνησα, Κάσος, Κάρπαθος, Ρόδος, οι ανατολικές ακτές της Κρήτης και φυσικά το Καστελόριζο με τα γύρω νησιά που το περιβάλλουν, αποτελούν γεωγραφικά σημεία από τα οποία προσδιορίζεται το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ. Η Άγκυρα δεν το αναγνωρίζει και ως απόρροια της αναθεωρητικής της πολιτικής προετοιμάζεται για την πρακτική πλευρά της αρνητικής αυτής θέσης, η οποία εκφράζεται με την αποστολή μέσων της Διοίκησης Ασφάλειας Ακτών για την υλοποίηση προκλήσεων. Μάλιστα η χρήση κατάλληλων μονάδων εκτοπίσματος 1.700 τόνων με βαρύ εξοπλισμό (δύο από τις τέσσερις έχουν ήδη παραδοθεί) θα προσθέσει μια ακόμη ποιοτική παράμετρο ισχύος, απειλώντας όχι απλά το ευρισκόμενο σε αποδιοργάνωση λόγω των οικονομικών προβλημάτων ΛΣ, αλλά προκαλώντας ειδικά το Πολεμικό Ναυτικό.
Συμπερασματικά οι Τούρκοι σχεδιάζουν να συγκροτήσουν ένα μικρό Ναυτικό, υπό μορφή ακτοφυλακής, το οποίο όμως θα διαθέτει σειρά εναέριων και πλωτών μέσων, κατάλληλα εξοπλισμένων για να αντιπαρατεθούν με αξιώσεις με τις μονάδες του ΠΝ και όχι μόνο του ΛΣ. Στον τομέα έρευνας και διάσωσης η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών αποτελεί το μέσο προώθησης της απαράδεκτης και παράνομης τουρκικής απαίτησης για συνδιαχείριση του Αιγαίου, με όριο τον 25ο Μεσημβρινό, σε αποστολές SAR (Search And Rescue).
Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών 1982-2010
Από τα στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί και αποχαρακτηρισθεί, μαθαίνουμε ότι η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών ιδρύθηκε στις 9 Ιουλίου 1982, όπως μαρτυρεί ο υπ, αριθμ 2692 Νόμος, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 13 Ιουλίου του ίδιου έτους. Σύμφωνα με αυτόν η νεοσύστατη διοίκηση υπήχθη στη Γενική Διεύθυνση Στρατοχωροφυλακής, αποτελώντας το ναυτικό βραχίονά της. Την εποχή ίδρυσής της ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός στο Αιγαίο ελάμβανε όλο και πιο συγκρουσιακές διαστάσεις, με αποτέλεσμα η Άγκυρα να επιδιώκει τη χρήση της νέας διοίκησης ως επιθετικής αιχμής κατά της Ελλάδας. Κρίθηκε σκόπιμο να υπαχθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών και έτσι την 1η Ιανουαρίου 1985 η νέα διοίκηση διατήρησε τον χαρακτήρα της ως ένοπλη δύναμη ασφάλειας, αλλά με τον μανδύα του πολιτικού υπουργείου. Στα επόμενα χρόνια η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών είδε το ξέσπασμα δύο μειζόνων κρίσεων με την Ελλάδα, τον Μάρτιο του 1987 και την εισβολή στα Ιμια τον Ιανουάριο του 1996. Ακολούθησε η περίοδος των σεισμών το 1999 και παρά την ελληνική πρόθεση μείωσης των εξοπλισμών, η Άγκυρα επωφελήθηκε των λανθασμένων εκτιμήσεων της Αθήνας, προωθώντας άοκνα τα σχέδιά της. Στις 18 Ιουνίου 2003 μετά από μελέτη της νέας κατάστασης στο Αιγαίο σε συνδυασμό με τη γεωπολιτική αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, αποφασίσθηκε η υπαγωγή της Διοίκησης Ασφάλειας Ακτών στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, ως η πέμπτη κατά σειρά ανεξάρτητη διοίκηση. Συγκεκριμένα με το Νόμο 4902 η διοίκηση ανέλαβε να συντονίζει για θέματα ναυτιλίας το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, τη Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων και το Υφυπουργείο Ναυτιλίας. Σύμφωνα με το οργανόγραμμα της συγκροτείται από τέσσερις υφιστάμενες διοικήσεις: α) Διοίκηση Περιοχής Μαύρης Θάλασσας με έδρα τη Σαμψούντα, β) Διοίκηση Περιοχής Μαρμαρά και Στενών με έδρα την Κωνσταντινούπολη, γ) Διοίκηση Περιοχής Θάλασσας Αιγαίου, με έδρα τη Σμύρνη και δ) Διοίκηση Περιοχής Μεσογείου Θαλάσσης, με έδρα τη Μερσίνα. Επίσης σε αυτήν υπάγονται η Διοίκηση Εκπαίδευσης, με έδρα την Κων/πολη, η διοίκηση Κέντρου Ανεφοδιασμού, με έδρα την Κων/πολη και η Διοίκηση Αεροπορίας Ασφάλειας Ακτών, με έδρα τη Σμύρνη.
Η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών έχει αναλάβει την εκτέλεση σειράς καθηκόντων τα οποία αφορούν την εκτέλεση αποστολών και άλλων δραστηριοτήτων, οι οποίες είναι σύμφωνες με το εθνικό και το διεθνές δίκαιο. Η περιοχή δικαιοδοσίας της εκτείνεται σε όλες τις ακτές της χώρας, τα λιμάνια, στους κόλπους και τα χωρικά ύδατα, καθώς επίσης και εντός των ορίων της τουρκικής ΑΟΖ. Όμως η διοίκηση επωμίζεται και την αποστολή εκτέλεσης επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης, όπως αυτές έχουν οριστεί από τις διεθνείς συμφωνίες και τον εθνικό κανονισμό έρευνας και διάσωσης. Για τον σκοπό αυτό έχει εξοπλισθεί και με εναέρια μέσα, όπως ελικόπτερα και αεροσκάφη επιτήρησης.
Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό για να εποπτευθεί και να ελεγχθεί αυτός ο τεράστιος χώρος, από την Μαύρη Θάλασσα, στα στενά του Ελλησπόντου, τα μικρασιατικά παράλια, μέχρι την Κύπρο και την Αλεξανδρέττα, απαιτείται προσωπικό, μέσα και βάσεις. Η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών βασίζεται για την εκτέλεση των επιχειρησιακών αποστολών της σε ένα εκτενές δίκτυο το οποίο απαρτίζεται από 65 βάσεις, λιμάνια, θέσεις. Σε αυτές σταθμεύουν τα 160 περίπου θαλάσσια μέσα που διαθέτει (σκάφη και ελαστικές λέμβοι), τα 14 ελικόπτερα AB-412 και τα 3 αεροσκάφη θαλάσσιας επιτήρησης CN-235. Η κατανομή των κυριότερων βάσεων/σταθμών διοίκησης είναι 10 για τη Διοίκηση Περιοχής Μαύρης Θάλασσας, 12 για τη Διοίκηση Περιοχής Μεσογείου, 13 για τη Διοίκηση Περιοχής Μαρμαρά και Στενών και 20 για τη Διοίκηση Περιοχής Αιγαίου. Είναι πρόδηλο ότι η τελευταία αποτελεί και την πιο ενισχυμένη από πλευράς προσωπικού και μέσων υφιστάμενη διοίκηση περιοχής. Ειδικά στην περιοχή της Δωδεκανήσου, όπου εστιάζεται η τουρκική αναθεωρητική πολιτική και πραγματοποιούνται οι πιο σημαντικές προκλήσεις κατά της εδαφικής κυριαρχίας, υφίστανται 9 κύριες βάσεις με τη Διοίκηση Ακτοφυλακής στα Μουγλά.
Όπως αναφέραμε τα θαλάσσια μέσα ανέρχονται σε 160. Από αυτά: α) τα 14 είναι σκάφη τύπου Sinifi εκτοπίσματος 156-195 τόνων, β) τα 17 είναι εκτοπίσματος 90 τόνων, γ) τα 8 είναι εκτοπίσματος 70 τόνων, δ) τα 4 είναι σκάφη τύπου Kaan 33 εκτοπίσματος έως 113 τόνων, ε) τα 9 είναι σκάφη τύπου Kaan 29 εκτοπίσματος έως 97 τόνων, ζ) το 1 είναι σκάφος τύπου Kaan 19 εκτοπίσματος έως 30 τόνων, η) τα 18 είναι σκάφη τύπου Kaan 15 εκτοπίσματος έως 18,7 τόνων, θ) τα 4 είναι σκάφη τύπου Sar 35 εκτοπίσματος έως 210 τόνων, ι) τα 10 είναι σκάφη τύπου Sar 33 εκτοπίσματος έως 180 τόνων, ια) τα 14 είναι τουρκικού σχεδίου εκτοπίσματος έως 195 τόνων, ιβ) τα 13 είναι τύπου Sac Piket εκτοπίσματος έως 29 τόνων. Επίσης στη δύναμη περιλαμβάνονται και 48 ελαστικές λέμβοι διαφόρων τύπων.
Όμως η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών υλοποιεί εξοπλιστικό πρόγραμμα ναυπήγησης νέων σκαφών αυξημένων επιχειρησιακών δυνατοτήτων. Πρόκειται για τέσσερα πλοία έρευνας και διάσωσης ανοικτής θαλάσσης των 1.700 τόνων, εκ των οποίων τα δύο πρώτα παραδόθηκαν ήδη εντός του 2010 και τα υπόλοιπα δύο θα παραδοθούν το 2011. Με γνώμονα την πανταχού παρούσα γεωπολιτική σκέψη του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος έχει κατ’επανάληψη υπογραμμίσει τη σημασία που έχουν για την Τουρκία ο έλεγχος και η αστυνόμευση των θαλασσίων οδών επικοινωνιών, οι οποίες περιτρέχουν την Μικρασιατική χερσόνησο, η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών κατέχει εξ αντικειμένου σημαντικό ρόλο. Το εξοπλιστικό πρόγραμμα που αφορά την ενίσχυση, αναβάθμιση και ενδυνάμωση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της, υλοποιείται από την εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία. Ειδικά τα τέσσερα σκάφη των 1700 τόνων σημειώνουμε ότι έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς ελικοπτέρου. Με μήκος 88,6 μέτρων, πλάτος 12,2 μέτρων, οι νέες ναυπηγήσεις παρομοιάζονται με κορβέτες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί τα σκάφη έρευνας και διάσωσης ανοικτής θαλάσσης μπορούν να επιχειρούν με δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Μεταξύ των καθηκόντων τους περιλαμβάνεται η αποστολή έρευνας και διάσωσης, η περιπολία των ακτών, η αποτροπή λαθρεμπορίου, η αποτροπή λαθρομετανάστευσης (!), ο θαλάσσιος έλεγχος και η επιτήρηση, η αποτροπή θαλάσσιας ρύπανσης και η κατάσβεση πυρκαγιών. Ωστόσο είναι σαφές ότι πέραν των «κανονικών» αποστολών η συγκεκριμένη κλάση θα αποτελέσει με την ολοκλήρωση των παραδόσεων και την πλήρη ένταξή της στο δυναμικό της Διοίκησης Ασφάλειας Ακτών, το βασικότερο όπλο αυτής στα σχέδια αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο (ΑΟΖ, SAR). Ηδη το πρώτο πλοίο της κλάσης καθελκύστηκε τον Μάιο του 2010 και ονομάστηκε «Dost» (φίλος). Η ένταξή του στο δυναμικό της διοίκησης προγραμματίστηκε για το 2011. Τα υπόλοιπα τρία ονομάστηκαν «Guven» (εμπιστοσύνη), «Umut» (ελπίδα) και «Yasam» (Ζωή).
Τα τέσσερα νέα σκάφη θα πλαισιώσουν άλλα μικρότερα και συγκεκριμένα 17 σκάφη των 25 τόνων και 22 σκάφη των 90 τόνων. Όλα ναυπηγούνται στην Τουρκία και ήδη έχουν παραδοθεί 17 σκάφη των 90 τόνων. Η αποστολή τους έχει προδιαγραφεί ως σκάφη άμεσης επέμβασης έρευνας και διάσωσης, καθώς και αποτροπής παράνομων δραστηριοτήτων, όπως λαθρεμπόριο, λαθρομετανάστευση, ρύπανση κλπ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τουρκία παρά τις δηλώσεις της πάντα φροντίζει να καλύπτει έντεχνα την πραγματική φύση των αποστολών των σκαφών της διοίκησης, η οποία φέρει ακέραια την ευθύνη για την μη εμπόδιση των μεταναστευτικών ροών από τα παράλια της Μικράς Ασίας προς τα ελληνικά νησιά.
Στον τομέα των εναέριων μέσων υφίστανται 14 ελικόπτερα AB-412 και τρία αεροσκάφη CASA CN235. Στο πλαίσιο του προγράμματος MELTEM (θαλάσσια περιπολία και επιτήρηση) μεταξύ των αποστολών περιλαμβανόταν οι επιχειρήσεις παρεμπόδισης και αποτροπής παράνομων δραστηριοτήτων (λαθρεμπόριο, λαθρομετανάστευση, παράνομη αλιεία), θαλάσσιας ρύπανσης κ.α. Η υλοποίηση της πρώτης φάσης του προγράμματος (MELTEM 1) προέβλεπε την προμήθεια 9 αεροσκαφών CN-235-100M της EADS-CASA. Τα τρία από αυτά καταγράφηκαν ως αεροσκάφη θαλάσσιας επιτήρησης και εντάχθηκαν στη δύναμη της Διοίκησης Αεροπορικής Ασφάλειας Ακτών με έδρα τη Σμύρνη. Όταν υλοποιηθεί η δεύτερη φάση του προγράμματος (MELTEM 2) τότε θα ολοκληρωθεί ειδικός εξοπλισμός θαλάσσιας περιπολίας και επιτήρησης με την κωδική ονομασία AMASCOS. Ο εξοπλισμός θα τοποθετηθεί και στα 19 αεροσκάφη (9+10) τα οποία αφορούν τις φάσεις 1 και 3 του προγράμματος MELTEM. Ειδικά για τη φάση MELTEM 3 αναφέρουμε ότι αφορά την προμήθεια 2 UAV Heron και 10 αεροσκαφών ATR-72-500. Στο AMASCOS που αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του έτους, θα συνδεθούν και οι χερσαίοι σταθμοί της Άγκυρας και της Αττάλειας. Το πρόγραμμα MELTEM θα ολοκληρωθεί το 2011.
Η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών υλοποιεί επίσης το πρόγραμμα προμήθειας 15 ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης με την κωδική ονομασία «Marti» (γλάρος). Σύμφωνα με τουρκικές πηγές το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί σε τέσσερις φάσεις. Στην πρώτη (Marti-1) αποκτήθηκαν 5 ελικόπτερα, για να ακολουθήσει η Marti-2 όπου παραδόθηκαν τέσσερα ελικόπτερα. Απομένει να περατωθούν η Marti-3 με 5 ελικόπτερα και η Marti-4 με 1 ελικόπτερο. Εντός του 2010 αναμένεται η ολοκλήρωση και αυτού του προγράμματος. Όμως το πιο σημαντικό εξοπλιστικό πρόγραμμα της διοίκησης σε εναέρια μέσα δεν έχει ακόμη ξεκινήσει. Αφορά την μελέτη προμήθειας προηγμένων μέσων μεταφορικών ελικοπτέρων ικανότητας εκτέλεσης αποστολών έρευνας και διάσωσης στην ανοικτή θάλασσα, κάτω από οποιασδήποτε καιρικές συνθήκες, με μεγάλη αυτονομία πτήσης. Παράλληλα η Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών αναμένει την πρόοδο του μεγαλεπήβολου προγράμματος προμήθειας 121 ελικοπτέρων γενικής χρήσης, από το οποίο θα παραλάβει 6 ελικόπτερα για ενίσχυση των αποστολών έρευνας και διάσωσης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν το 2000 στην τουρκική «Λευκή Βίβλο», η οποία αποτελεί την τελευταία επίσημη αναφορά στην αριθμητική δύναμη των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, από τους 802.000 άνδρες και γυναίκες, υπηρετούν: α) 402.000 στις χερσαίες δυνάμεις, β) 53.000 στις ναυτικές δυνάμεις, γ) 63.000 στις αεροπορικές δυνάμεις, δ) 280.000 στη Γενική Διοίκηση Στρατοχωροφυλακής και ε) 2.200 στη Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών. Επτά χρόνια αργότερα η Άγκυρα γνωστοποίησε εκ νέου στο ΝΑΤΟ την αριθμητική δύναμη των Ενόπλων Δυνάμεών της αναφέροντας ότι ο συνολικός αριθμός τους ανερχόταν στις 496.000, παραβλέποντας όμως να αναφέρει τον ακριβή αριθμό υπηρετούντων στη Στρατοχωροφυλακή και τη Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών, τον οποίο απέκρυψε σκόπιμα. Σήμερα υφίστανται μόνον εκτιμήσεις για τον αριθμό υπηρετούντων στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, μετά δε και από τις μειώσεις στη θητεία και την πρόσληψη επαγγελματιών στρατιωτών για τις ταξιαρχίες των Ειδικών Δυνάμεων. Σύμφωνα με αυτές στις Χερσαίες Δυνάμεις υπηρετούν 390.000, στις Ναυτικές Δυνάμεις 56.000, στις Αεροπορικές 65.000, στη Στρατοχωροφυλακή 250.000 και στη Διοίκηση Ασφάλειας Ακτών 4.000. Ωστόσο αξίζει να επισημανθεί ότι η συγκεκριμένη διοίκηση, παρά το «νεαρό» της ηλικίας της, έχει αποκτήσει ιδιαίτερη δυναμική και προβλέπεται σταδιακά να αυξηθεί ο αριθμός του προσωπικού της από τις 4.000 στις 7.000 (με ορίζοντα το 2014) και μελλοντικά να ξεπεράσει τις 10.000. Για λόγους σύγκρισης αναφέρουμε ότι το Λιμενικό Σώμα (ΛΣ) διαθέτει 7.500 περίπου άνδρες και γυναίκες.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Χρ. Μηνάγιας, Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, Εκδόσεις Τουρίκη, Αθήνα 2010.
Ελληνικές, τουρκικές και πακιστανικές πηγές στο διαδίκτυο.
Ιστότοπος των εφημερίδων Zaman και Hurriyet.
