Περί
Αλός
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής
Huzur Deniz θα μπορούσε να καταστεί το Αιγαίο – με αρκετή δόση ειρωνείας μεταφράζεται ως Θάλασσα Υπνηλίας – με αφορμή την νωθρή-κοιμισμένη ελληνική στάση, η οποία τηρείται και είχε χαρακτηρισθεί ως «στρατηγική ψυχραιμία», απέναντι στις σταθερότατα πλέον διατυπωμένες τουρκικές προκλήσεις. Από την φινλανδοποίηση οδεύουμε μέσω της στρατηγικής ψυχραιμίας στην υπνηλία;
Η απάντηση εκτιμώ ότι βρίσκεται στα… lexotanil που έχουν λάβει εδώ και δεκαετίες οι ελληνικές ηγεσίες και κυβερνήσεις, όταν σε άλλες εποχές και υπό άλλες συγκυρίες, έπρεπε να καταπραϋνθεί η αντίδραση κατά της τότε κεμαλοκρατούμενης «φιλοευρωπαϊκής» Τουρκίας. Όλοι θυμόμαστε τις «έγκυρες» προβλέψεις περί αλλαγής της τουρκικής νοοτροπίας, περί αναγκαιότητας αυτοσυγκράτησης απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις και πως το πρόβλημα θα επιλυόταν από την φιλοευρωπαϊκή στρατηγική τους Ερντογάν! Πέρασαν 12 χρόνια, οι ισλαμιστές ξέθαψαν το τόμαχωκ του Νέο-οθωμανισμού και σήμερα συνεχίζουν απτόητοι την αναθεωρητική ιμπεριαλιστική πολιτική τους έναντι της Ελλάδας. Τα «πολιτικοδιπλωματικά ψυχοφάρμακα» που χορηγούσαν παλαιότερα οι ΗΠΑ στην πολιτικο-οικονομική ελίτ των Αθηνών (σ.σ. των Βορείων προαστίων κυρίως) αποσκοπούσαν στην μετατροπή της εθνικής μας κατάστασης σε ένα πολυφυλετικό-πολυπολιτισμικό πολτό. Υπό αυτές τις συνθήκες το δέντρο αμφισβήτησης της ελληνικής ιστορίας, που καλλιέργησαν συνειδητά αρκετοί αριστεροί διανοούμενοι και πολιτικοί, όχι μόνον μεγάλωσε αλλά απέδωσε επικίνδυνους καρπούς. Η άρνηση της εθνικής ενότητας, η στοχοποίηση του «εθνικισμού», εντός του οποίου περικλείσθηκαν αρχετυπικές πατριωτικές έννοιες (από την σημαία και τον εθνικό ύμνο, μέχρι η γενετική και ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού), γέννησε αυτοκαταστροφικές πολιτικές θέσεις και θεωρίες. Εκεί μεταξύ άλλων θα πρέπει να αναζητηθεί το σημαντικότερο μέρος της κύριας αιτίας, που οδήγησε σημαντικά τμήματα της κοινωνίας να αναζητήσουν μόνα τους τρόπους πολιτικής αντίδρασης, ενισχύοντας νέους πολιτικούς χώρους.
Χώρος ή χώρα; Το ερώτημα κάθε άλλο παρά είναι ρητορικό. Αν θέλουμε να ζήσουμε δίπλα σε μια θάλασσα υπνηλίας, πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με τους απέναντι αντιπάλους μας. Είναι αληθές ότι η οικονομική κρίση μας έχει δημιουργήσει – πέραν των άλλων – και σύνδρομα εθνικής κατάθλιψης. Όμως μπορούμε να μετατρέψουμε το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα, καθώς βρισκόμαστε ενώπιον μιας ιστορικής ευκαιρίας. Παρά τα πολλαπλά πλήγματα που έχουν δεχθεί οι δαπάνες για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας (το Πολεμικό Ναυτικό και το Λιμενικό Σώμα/Ελληνική Ακτοφυλακή πλέουν εντός της κατακόκκινης – πλέον – ζώνης στο πλαίσιο των μειώσεων), συντρέχουν ακόμη ισχυροί λόγοι αισιοδοξίας και αναμονής ευνοϊκών εξελίξεων, οι οποίες λαμβάνονται ήδη υπόψη από τους απέναντι σχεδιαστές πειρατικών πλόων…
Οι προσδοκίες των Νέο-οθωμανών από την εξάσκηση πιέσεων με αντικειμενικό σκοπό την εξασφάλιση ελληνικών υποχωρήσεων μεσο-βραχυπρόθεσμα, στηρίζονται επίσης και σε ένα άλλο αξίωμα του μεγάλου αρχαίου Έλληνα γεωπολιτικού. Η Άγκυρα δεν επιθυμεί να δει να αυξηθεί η ισχύς της Αθήνας, ιδιαίτερα σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία ασθμαίνει οικονομικώς, αλλά δεν αντανακλάται ανάλογα σε στρατιωτικό επίπεδο. Οι Τούρκοι επιτελείς φαίνεται να διαβλέπουν ότι: α) η αποτρεπτική ισχύς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και ειδικά του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας διατηρείται σε ποσοτικό-ποιοτικό επίπεδο ελαφρώς μειούμενη, αλλά δεν υποβαθμίζεται σε σημείο που να επιτρέψει «επιθετικούς τυχοδιωκτισμούς», β) η αδυναμία υλοποίησης νέων προμηθειών για το ΠΝ (σ.σ. όπως και για την ΠΑ, αλλά θα εστιάσουμε λόγω θεματολογίας μόνο στο Ναυτικό) σε επίπεδο ολοκλήρωσης προγραμμάτων ναυπήγησης νέων σκαφών (π.χ. FREMM, Super Vita) δεν συνιστά μια de facto υποχώρηση και υποβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων, σε επίπεδο των ναυτικών εξοπλισμών, καθώς ενίσχυση του ΠΝ μπορεί να προέλθει από άλλες χώρες, γ) ειδικά η προοπτική παραχώρησης μεταχειρισμένων σκαφών όπως τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke από τις ΗΠΑ, δημιουργεί σοβαρούς «γεωστρατηγικούς συνειρμούς» στους Τούρκους επιτελείς, δ) η δυνατότητα ενίσχυσης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του ΠΝ μέσω δανεισμού, παραχώρησης, ή ενοικίασης (σ.σ. όλα με συμβολικό τίμημα) πολεμικών πλοίων, ΑΦΝΣ (Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας), UAV και άλλων οπλικών συστημάτων, συν το παρελκόμενο πακέτο υποστήριξης αυτών, μπορεί να αποδώσει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ένα ναυτικό συγκρότημα μονάδων επιφανείας, οι δυνατότητες του οποίου να υπερβαίνει ποιοτικά και επιχειρησιακά όλους τους ναυπηγικούς σχεδιασμούς των Τούρκων επιτελών για την επόμενη δεκαετία.
Ήδη τα διάφορα lobbies στις ΗΠΑ, τα οποία αντιστρατεύονται τα νέο-οθωμανικά γεωπολιτικά συμφέροντα, έχουν περάσει βάσει πληροφοριών στην φάση του συντονισμού και της κοινής σχεδίασης, ιδιαίτερα στον τομέα του επηρεασμού των κρίσιμων επιτροπών του Κογκρέσου (σε άμυνα και εξωτερική πολιτική). Στην Αθήνα οι πρόσφατες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών – με αιχμή τον πρωθυπουργό – σε ειδικό ακροατήριο, αλλά με πολλαπλούς αποδέκτες, μας επιτρέπουν την έκφραση αισιοδοξίας για το «συγχρονισμένο βήμα» που πρέπει να αποκτήσει η Αθήνα εάν θέλει να επιταχύνει τις διαδικασίες αποφασιστικής ενίσχυσης των αποτρεπτικών δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαιτέρως του ΠΝ (σ.σ. εννοείται και της ΠΑ όπως και του ΕΣ).
Είμαστε «τυχεροί» – ναι όσο και αν διαφωνείτε – καθώς τώρα οι γενιές μας οφείλουν να αποδείξουν την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού και να αντιδράσουμε με γνώση και πάθος για την μεγάλη επάνοδο! Όπως τον Χειμώνα που βλέπουμε τα πάντα να καλύπτονται από το χιόνι και το κρύο, όταν η Φύση η ίδια πενθεί για τον θάνατο, ενώ την ίδια στιγμή αθόρυβα προετοιμάζει την μεγάλη έκρηξη ζωής που θα φέρει την Άνοιξη, έτσι και εμείς καλούμαστε να προετοιμάσουμε την εαρινή μας εξόρμηση. Απομακρύνοντας κάθε τι φθοροποιό που μας γεμίζει απαισιοδοξία, κάθε σύνδρομο ήττας και απελπισίας, να οπλιστούμε με αυτοπεποίθηση την οποία θα αντλήσουμε έχοντας συνείδηση της ελληνικής ιστορίας και γνώση της ναυτικής γεωγραφίας.
Είμαστε ναυτικό έθνος καθώς από την εποχή του Μίνωα και της γεωπολιτικής των Αχαιών μέχρι σήμερα, η κυριαρχία αλλά και η επιβίωση του Ελληνισμού συνδεόταν ανέκαθεν άρρηκτα με τον έλεγχο των θαλασσών που περιβάλλουν τις πατρογονικές μας εστίες. Διανύοντας τη δεύτερη προς την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, το μεγάλο στοίχημα της επιτυχούς επαναφοράς μας στο ιστορικό προσκήνιο, διέρχεται μέσα από τη δυνατότητα αποτελεσματικής προστασίας του πνεύμονα που λέγεται Αιγαίο. Οι συγκυρίες τείνουν να μας ευνοούν σε γεωπολιτικό επίπεδο, καθώς μέσω των κυανόλευκων θαλάσσιων διαδρόμων, η γεωστρατηγική αξία της χώρας παραμένει ιστορικά υψηλότατη. Ας αφήσουμε το … χουζούρι στο οποίο μας οδήγησαν εκ δυσμών τάσεις και συνταγές άλλης εποχής και να αφοσιωθούμε στις διαδικασίες αφύπνισης και γενικής δυναμικής επαναφοράς μας στο γεωπολιτικό μας χώρο. Το Αιγαίο δεν θα επιτρέψουμε ουδέποτε να μετατραπεί σε Huzur Deniz, καθώς είναι το λίκνο από το οποίο και μέσω του οποίου, ο Ελληνισμός εκδήλωσε τις αρετές που τον ανέδειξαν σε πρωτοπόρο μορφογεννητική δύναμη της παγκόσμιας ιστορίας.
Είμαστε λαός ηγετικός, δραστήριος, αγωνιστικός (δηλ. πολεμικός), κυριαρχικός, με πολλά χαρακτηριστικά τα οποία συνάδουν με το ναυτικό επάγγελμα. Το Πολεμικό Ναυτικό, η Ελληνική Ακτοφυλακή αποτελούν τις κορωνίδες της εθνικής ναυτικής ισχύος, τμήμα της ευρύτερης θαλάσσιας ισχύος, την οποία απολαμβάνει ο οικουμενικός Ελληνισμός. Η γεωγραφία και η ιστορία δεν αποτελούν απλά τεκμήρια γεωπολιτικής βαθμολόγησης αλλά συγκροτούν το ζεύγος εκείνο των μοχλών μέσω των οποίων θα αναπτυχθούν σχεδιασμοί και στρατηγικές ώστε να εξέλθουμε από την κινούμενη άμμο της παρούσας κρίσης.
http://perialos.blogspot.gr/2012/10/huzur-deniz.html
