Περί Αλός
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής
«Ο κύβος ερρίφθη» (Alea jacta est) στην Ανατολική Μεσόγειο μετά από την απέλαση των Ισραηλινών διπλωματών, την κάθετη υποβάθμιση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων και την πλήρη διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Ο γράφων είχε κατ’ επανάληψη υποστηρίξει τα τελευταία έξι τουλάχιστον χρόνια, ότι Άγκυρα και Τελ-Αβίβ βαδίζουν προς το διαζύγιο, καθώς τους χωρίζουν ιστορία, γεωγραφία, πολιτισμός και τελευταία η οικονομία.
Ωστόσο προκαλεί έκπληξη, μαζί και θυμηδία, η φραστική διατύπωση που χρησιμοποίησε ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου λέγοντας: «ήρθε η ώρα να πληρώσει το Ισραήλ». Πέραν των ανέξοδων λεκτικών λεονταρισμών, αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι το απόσπασμα των διαγγελματικών δηλώσεων που αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή μας και συγκεκριμένα η προειδοποίηση-απειλή ότι: «Η Τουρκία θα λάβει μέτρα για την ελευθερία στις θαλάσσιες μεταφορές στην Ανατολική Μεσόγειο», καθώς επίσης ότι: «δεν θα αναγνωρίζει πλέον τον αποκλεισμό της Γάζας…». Τις δηλώσεις αυτές ενίσχυσαν οι απειλές που εκτόξευσε ο αρμόδιος υπουργός για θέματα ΕΕ Εγκεμέν Μπαγίς, ο οποίος προανήγγειλε την αποστολή ναυτικής δύναμης στην θαλάσσια περιοχή (Οικόπεδο 12) όπου θα ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις!
Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά; Όπως όλοι γνωρίζουν η Τουρκία αντιτίθεται στην ενεργειακή συνεργασία μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, όπως επίσης δεν επιθυμεί την ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα, επιχειρώντας να υπονομεύσει το υπό δημιουργία νέο ενεργειακό Ελντοράντο, που κατασκευάζεται μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου και Ισραήλ, με την πλήρη κάλυψη των παραδοσιακών Αγγλοσαξονικών ναυτικών δυνάμεων. Όμως η Άγκυρα προχώρησε σε ευθείες απειλές προειδοποιώντας ότι θα αποστείλει πολεμικά πλοία για να παρεμποδίσουν την προσπάθεια γεώτρησης. Η έναρξη των εργασιών έχει προγραμματιστεί για την 1η Οκτωβρίου, ημερομηνία ορόσημο λόγω της επετείου ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας και της δημιουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το Ισραήλ έχει δεσμευτεί να υπερασπίσει τα συμφέροντά του ακόμη και με τη χρήση στρατιωτικών μέσων. Συνεπώς έχουμε εισέλθει σε έναν κλιμακούμενο «πόλεμο-δηλώσεων» που εμπλέκει τρία τουλάχιστον κράτη με ιδιόμορφες σχέσεις, καθώς: α) Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, β) η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ αλλά όχι του ΝΑΤΟ και γ) το Ισραήλ δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ, αλλά έχει προνομιακές στρατηγικές σχέσεις με τις Αγγλοσαξονικές ναυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία). Προετοιμαζόμαστε για «υπερθέρμανση» των υδάτων της Ανατολικής Μεσογείου, όπως φοβερίζουν οι νεοθωμανοί, απειλώντας ακόμη και με θερμό επεισόδιο;
Εάν αυτή είναι η στρατηγική τους τότε θα πρέπει να έχουν συνυπολογίσει πως το Ισραήλ αφού δεν δίστασε να επιτεθεί κατά των ακτιβιστών του Μαβί-Μαρμαρά, δεν θα διστάσει να ανοίξει πρώτο πυρ εάν «αισθανθεί» ότι απειλείται από τον Τουρκικό Στόλο. Και για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, η περιοχή δυνητικών επιχειρήσεων βρίσκεται εντός της εμβέλειας της Ισραηλινής Αεροπορίας. Πιστεύουν άραγε οι Τούρκοι πως θα μπορέσουν να διεκδικήσουν την αεροπορική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο από τους Ισραηλινούς; Η μήπως θεωρούν ότι το Ισραήλ δεν θα προχωρήσει σε κλιμάκωση αν χρειαστεί; Τελικώς μήπως η Τουρκία επιζητά με κάθε τρόπο να γίνει «μάρτυρας» σε επίπεδο μουσουλμανικού-κράτους, αποδεχόμενη ακόμη και στρατιωτικές απώλειες, προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα στην περιοχή και να αναστείλει επ’ αόριστον την γεώτρηση;
Η 28η Σεπτεμβρίου (τρεις ημέρες πριν την ημέρα «0») είναι η εθνική εορτή του Τουρκικού Ναυτικού εις ανάμνηση της Ναυμαχίας της Πρέβεζας το 1538. Τότε ο αρνησίθρησκος Χαϊρεντίν Βαρβαρόσσας εκμεταλλευόμενος την αναποφασιστικότητα του ηγέτη του χριστιανικού συμμαχικού στόλου Αντρέα Ντόρια, κέρδισε μια περίλαμπρη νίκη. Ας ελπίσουμε να μην επαναληφθεί αυτή η συγκυρία καθώς Κύπρος και Ισραήλ συνεπικουρούμενες από την Ελλάδα, πρέπει να δώσουν το παρόν ενωμένοι και αποφασισμένοι να συντρίψουν τον νεοθωμανό υπερόπτη, στέλνοντας – αν χρειαστεί – στον πυθμένα της Μεσογείου τα πλοία του!
