Ο Εφιάλτης του Γερμανικού Ναυτικού
Α΄ΜΕΡΟΣ
Περί Αλός
Γιάννης Τερνιώτης
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΝΑΥΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
εκδ. Περισκόπιο, τ. 5, Ιαν.-Μαρτ. 2006, σελ. 38-50.
Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση
του συγγραφέα Γιάννη Τερνιώτη.
 |
|
Το ναυάγιο του αντιτορπιλικού Bernd von Arnim. ΦΩΤΟ: Wilse, Anders Beer. Norsk Folkemuseum |
Στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η στρατηγική σημασία της Νορβηγίας ήταν μεγάλη. Παρά την ουδετερότητα όμως της χώρας αυτής, Βρετανοί και Γάλλοι σχεδίαζαν να τη θέσουν υπό τον έλεγχό τους ώστε να αποκλείσουν την έξοδο του Γερμανικού Στόλου προς τον βόρειο Ατλαντικό. Στη βόρεια Νορβηγία το Νάρβικ αποτελούσε το κυριότερο λιμάνι εξαγωγής σουηδικού σιδηρομεταλλεύματος για τη Γερμανία. Εάν το κυρίευαν οι Σύμμαχοι θα στερούσαν την πρώτη ύλη σπό την εχθρική πολεμική βιομηχανία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τον Ιανουάριο του 1940 οι πολεμικές επιχειρήσεις μεταξύ Φινλανδών και Σοβιετικών είχαν επιβραδυνθεί. Ο Φινλανδικός Στρατός, εξαντλημένος καθώς ήταν από τις επιτυχίες που κατόρθωσε να σημειώσει κατά των εισβολέων, προσπαθούσε να ανασυνταχθεί. Στη Βρετανία και τη Γαλλία η προσοχή των στρατιωτικών επιτελείων στρεφόταν ολοένα και περισσότερο προς τη Σκανδιναβία. Αρχικά ο σκοπός των Συμμάχων ήταν η ενίσχυση των Φινλανδών με την αποστολή ενός εκστρατευτικού σώματος προς το Πετσάμο. Κατόπιν το λιμάνι του Νάρβικ θεωρήθηκε ως ιδανικότερο σημείο απόβασης για τις δυνάμεις τους. Από εκεί μόνο 500km της Λαπωνίας χώριζαν την ακτή του βόρειου Ατλαντικού από την Φινλανδία, με μοναδικό εμπόδιο όμως τη σουηδική ουδετερότητα.
Στις 16 Φεβρουαρίου ένα ναυτικό επεισόδιο προκάλεσε την επικέντρωση του ενδιαφέροντος των εμπολέμων προς τον ευρωπαϊκό βορρά. Την ημέρα εκείνη το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS “Cossack” παραβίασε τα νορβηγικά χωρικά ύδατα και ακινητοποίησε μέσα στο φιόρδ Γιόσιν, κοντά στο Σταβάνγκερ, το “Altmark”, ένα γερμανικό μεταγωγικό πλοίο ανεφοδιασμού του θωρηκτού “Graf Spee”. Το άγημα των Βρετανών ναυτών που ανέβηκε στο πλοίο απελευθέρωσε 299 άνδρες πληρωμάτων βρετανικών εμπορικών πλοίων, τα οποία είχε βυθίσει κατά τη δράση του το “Spee” και μεταφέρονταν ως αιχμάλωτοι από το “Altmark” στη Γερμανία. Μετά από αυτό ο Νορβηγός υπουργός Εξωτερικών Χάλβνταν Κοχτ περιορίστηκε μόνο σε ένα χλιαρό διάβημα διαμαρτυρίας προς τους Βρετανούς, για τη παραβίαση της ουδετερότητας της χώρας του.
Γερμανοί και Σύμμαχοι προετοιμάζουν την κατάληψη της Νορβηγίας
Πριν ακόμα από τον Α΄ΠΠ, το Γερμανικό Ναυτικό αναγνώριζε τη στρατηγική σημασία της Νορβηγίας, για τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων του στο βόρειο Ατλαντικό. Από τον Οκτώβριο του 1939, ο αρχιναύαρχος Ραίντερ και το επιτελείο του, προετοιμαζόταν για το ενδεχόμενο δράσης στη Σκανδιναβία. Στις 14 Δεκεμβρίου 1939 ο Ραίντερ, θέλοντας να προωθήσει τα σχέδιά του, παρουσίασε στον Χίτλερ τον Νορβηγό πρώην υπουργό Βίντκουμ Κουϊσλιγκ, ο οποίος ζητούσε βοήθεια από τους Γερμανούς με σκοπό να εγκαταστήσει στη χώρα του ένα εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς. Ο Χίτλερ όμως, απορροφημένος από τις προετοιμασίες για την επίθεση εναντίον της Γαλλίας, απέρριψε την εισήγηση του αρχιναυάρχου για την κατάληψη της Νορβηγίας. Λόγω όμως της αναβολής της εκστρατείας προς τη δυτική Ευρώπη αλλά και των πληροφοριών για τις προθέσεις των Συμμάχων, το γερμανικό επιτελείο έδωσε προτεραιότητα στην επίθεση εναντίον της Νορβηγίας.
 |
| Χάρτης των ναυτικών επιχειρήσεων της εκστρατείας στη Νορβηγία. ΦΩΤΟ: Ναυτική Ιστορία/Περί Αλός |
Την 1η Μαρτίου 1940 ο Χίτλερ διέταξε την πραγματοποίηση μιας συνδυασμένης αεροναυτικής επιχείρησης με την ονομασία “Weserubung” για την κατάληψη της Δανίας και της Νορβηγίας, με αποβάσεις στο Όσλο, στο Κρίστιανσαντ, στο Έγκερσουντ, στο Μπέργκεν, στο Τρόντχαϊμ και στο Νάρβικ. Η διοίκηση του Kriegsmarine (Γερμανικό Ναυτικό), πίεσε για την έναρξη της επιχείρησης αυτής το συντομότερο δυνατό, λόγω της ανάγκης επιστροφής για ανεφοδιασμό των γερμανικών υποβρυχίων που δρούσαν στο βόρειο Ατλαντικό, έπειτα από χρονικό διάστημα τριών εβδομάδων.
Ως επικεφαλής της εκστρατείας κατά της Νορβηγίας επιλέχθηκε ο διοικητής του 21ου Σώματος Στρατού ο στρατηγός φον Φάλκενχορστ. Η ανακοίνωση προς αυτόν έγινε προσωπικά από τον Χίτλερ για να δοθεί έμφαση στην σπουδαιότητά της. Εξερχόμενος από την καγκελαρία ο αιφνιδιασμένος φον Φάλκενχορστ, αναζήτησε πληροφορίες σε έναν απλό ταξιδιωτικό οδηγό προκειμένου να κατατοπιστεί σε ό,τι αφορούσε τη χώρα που τον έστειλαν να κατακτήσει!
Η Ανώτατη Διοίκηση της Wehrmacht (OKW) προσδιόρισε την έναρξη της επίθεσης στις 05.15 της 9ης Απριλίου 1940.
Ανυποψίαστοι ως προς τις γερμανικές προθέσεις, Βρετανοί και Γάλλοι συζητούσαν από το Φεβρουάριο για την αποστολή στη Νορβηγία ενός μικτού εκστρατευτικού σώματος με δύναμη τριών ή τεσσάρων μεραρχιών, όχι πλέον για να βοηθήσουν τους Φινλανδούς, αλλά για να αποκτήσουν τον έλεγχο της χώρας. Το ανώτατο συμμαχικό συμβούλιο που συνήλθε στο Λονδίνο στις 28 Μαρτίου, αποφάσισε να ποντιστούν νάρκες στα νορβηγικά χωρικά ύδατα, κυρίως στη είσοδο του φιόρδ του Νάρβικ (επιχείρηση “Wilfrent”), ώστε να διακοπεί η μεταφορά σιδηρομεταλλεύματος προς τη Γερμανία. Η ναρκοθέτηση θα πραγματοποιείτο στις 4-5 Απριλίου, εφόσον πρώτα θα ενημερωνόταν η νορβηγική κυβέρνηση. Συγχρόνως θα ετίθετο σε εφαρμογή η επιχείρηση “Royal Marines”, η οποία ήταν μια ιδέα του ίδιου του Τσώρτσιλ. Σύμφωνα με αυτή τα βρετανικά αεροσκάφη θα πόντιζαν πλωτές νάρκες στο ποταμό Ρήνο, οι οποίες παρασυρόμενες από το ρεύμα θα προσέκρουαν και θα ανατίναζαν τις γέφυρες έτσι ώστε να εμποδιστεί η ναυσιπλοΐα των γερμανικών σκαφών.
Όμως παρά τη συγκατάθεση της αντιπροσωπείας του Γαλλικού Επιτελείου στις δύο επιχειρήσεις, το Πολεμικό Συμβούλιο της Γαλλίας αρνήθηκε να επιτρέψει τη ναρκοθέτηση του Ρήνου. Ο φόβος των πολιτικών συνίστατο στο ότι η επιχείρηση “Royal Marines” θα είχε ως συνέπεια γερμανικά αντίποινα εναντίον των γαλλικών πόλεων και βιομηχανικών στόχων. Ο Τσώρτσιλ έσπευσε στο Παρίσι για να μεταπείσει τους Γάλλους συμμάχους του, αλλά, παρά την επιμονή του, το μόνο που πέτυχε ήταν η συγκατάθεσή τους για να αρχίσει η ναρκοθέτηση των φιόρδ της Νορβηγίας στις 8 Απριλίου.
Ωστόσο παρά την αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των συμμαχικών ηγεσιών, οι βρετανικές ετοιμασίες για την αποστολή στρατευμάτων στη Νορβηγία συνεχίστηκαν. Έτσι, τις πρωινές ώρες της 7ης Απριλίου άρχισε στο Ρόσαϊθ η επιβίβαση των ανδρών της 146 και 148 Ταξιαρχίας Πεζικού στα καταδρομικά HMS “Berwick”, HMS “York” και HMS “Glasgow” με προορισμό το Σταβάνγκερ και από το Κλάιντ, τριών ταγμάτων της Φρουράς στο καταδρομικό HMS “Devonshire” και σε δύο μεταγωγικά σκάφη προς το Νάρβικ.
Αρχίζει ο αγώνας δρόμου με προορισμό το Νάρβικ
Τα σχέδια για την επιχείρηση “Weserubung Nord” (κατάληψη της Νορβηγίας), προέβλεπαν τη μεταφορά δια θαλάσσης 8.850 ανδρών από πολεμικά και εμπορικά σκάφη, τα οποία θα ήταν κατανεμημένα σε έξι ομάδες. Για να επιτευχθεί μεγαλύτερη ταχύτητα στη μεταφορά των δυνάμεων κρούσης των αποβατικών στρατευμάτων, η OKW αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ως οπλιταγωγά πολεμικά σκάφη (καταδρομικά, αντιτορπιλικά, τορπιλακάτους και ναρκαλιευτικά). Τα σκάφη αυτά θα απέπλεαν από τα γερμανικά λιμάνια, ανάλογα με τον προορισμό τους, από τις 6 έως τις 8 Απριλίου, για να επιτευχθεί μία ταυτόχρονη αποβατική ενέργεια στα νορβηγικά λιμάνια το πρωί της 9ης Απριλίου.
 |
| Το φιόρδ Ρόμπακ στα ανατολικά του Νάρβικ αποτέλεσε θανάσιμη παγίδα για 4 γερμανικά αντιτορπιλικά, που αποκλείστηκαν στο εσωτερικό του όταν εξάντλησαν τα πυρομαχικά που διέθεταν μετά τη ναυμαχία με τα βρετανικά σκάφη. ΦΩΤΟ: Steynard https://www.flickr.com/photos/steynard/ |
Στην 1η Ομάδα (Gruppe 1), η οποία είχε ως προορισμό το Νάρβικ, συμμετείχαν δέκα αντιτορπιλικά του 3ου και του 4ου Στολίσκου Αντιτορπιλικών (Zerstoerer Flotille), τα οποία μετέφεραν τρία τάγματα του 139 Συντάγματος Ορεινών Κυνηγών, αποτελούμενα από 2.000 περίπου άνδρες. Τα αντιτορπιλικά του Gruppe 1 απέπλευσαν από το Αμβούργο τα μεσάνυχτα της 6ης Απριλίου, με συνοδεία των θωρηκτών “Gneisenau” και “Scharnhorst”. Οι υπόλοιπες ομάδες των γερμανικών σκαφών είχαν τους εξής προορισμούς: το Gruppe 2 αποτελούσαν ένα καταδρομικό και τέσσερα αντιτορπιλικά για το Τρόντχαϊμ. Το Gruppe 3 με δύο καταδρομικά, δύο σκάφη υποστήριξης και έναν αριθμό μικρότερων πλοίων για το Μπέργκεν. Το Gruppe 4, με ένα καταδρομικό, ένα σκάφος υποστήριξης και τρεις τορπιλακάτους για το Κρίστιανσαντ. Το Gruppe 5 με τρία καταδρομικά και τρεις τορπιλακάτους για το Όσλο και το Gruppe 6 με τέσσερα ναρκαλιευτικά για το Έγκερσουντ.
Σύμφωνα με τις διαταγές της γερμανικής ναυτικής διοίκησης, οι στρατιώτες που θα μεταφέρονταν θα έπρεπε να παραμείνουν στο εσωτερικό των σκαφών μέχρι να φθάσουν στα λιμάνια των προορισμών τους. Επίσης τα εμπορικά πλοία που θα συμμετείχαν στην επιχείρηση θα έφεραν σημαίες ουδετέρων κρατών, ενώ θα ύψωναν ακόμα και τη βρετανική σημαία, αν το επέτρεπαν οι συνθήκες. Τα μεγάλα πολεμικά σκάφη είχαν επιλεγεί έτσι ώστε να μοιάζουν με αντίστοιχα βρετανικά: το καταδρομικό “Koin”, με το HMS “Cairo”, το “Koenisberg” με το HMS “Calcuta” κλπ. Παρόλα αυτά όμως ο κίνδυνος να αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους παρέμενε μεγάλος. Μετά τον απόπλου των σκαφών του Kriegsmarine, το Βρετανικό Ναυαρχείο άρχισε να λαμβάνει πληροφορίες για τις γερμανικές κινήσεις από κάποια πηγή πληροφοριών στην Κοπεγχάγη. Οι Γερμανοί ενημερώθηκαν ότι ο προορισμός ενός στολίσκου γερμανικών πολεμικών σκαφών που μετέφεραν στρατεύματα, ήταν το Νάρβικ. Σχολιάζοντας αυτή τη πληροφορία, ο διοικητής του Μητροπολιτικού Στόλου, ναύαρχος σερ Τσαρλς Φορμπς, τη χαρακτήρισε αναξιόπιστη!
Στις 8 Απριλίου, τα βρετανικά και γαλλικά υποβρύχια που περιπολούσαν στα ανοικτά των νορβηγικών ακτών, ανέφεραν ασυνήθιστα αυξημένη κίνηση πλοίων με σημαίες ουδετέρων κρατών που έπλεαν προς βορρά, αλλά απέτυχαν να αναγνωρίσουν ότι ήταν γερμανικά. Τα περισσότερα από τα σκάφη αυτά ανήκαν στις Seetransportstaffel (ομάδες πλοίων ανεφοδιασμού) για τα αποβατικά τμήματα και είχαν αποπλεύσει την 3η και 4η Απριλίου από τα λιμάνια του Αμβούργου, του Στετίνου, του Βιλχεμσάφεν, του Κούξχαφεν και του Σβινεμούντε.
Συνολικά για την επιχείρηση “Weserubung” οι Γερμανοί κινητοποίησαν δύο θωρηκτά, δύο καταδρομικά μάχης, δύο βαρέα καταδρομικά, τέσσερα ελαφρά καταδρομικά, δεκατέσσερα αντιτορπιλικά, επτά βοηθητικά σκάφη υποστήριξης, οκτώ τορπιλακάτους και τέσσερα ναρκαλιευτικά, δηλαδή επρόκειτο για μια κινητοποίηση ολόκληρου σχεδόν του Γερμανικού Στόλου. Μέχρι τις 06.00 το πρωί της 8ης Απριλίου, 107 γερμανικά σκάφη (πολεμικά και μεταγωγικά) έπλεαν προς τις νορβηγικές ακτές. Σε αριθμό σκαφών και εκτοπίσματος η αρμάδα αυτή αποτελούσε μία από τις μεγαλύτερες σε όγκο που είχε συγκεντρωθεί μέχρι τότε σε ναυτική επιχείρηση στην παγκόσμια ναυτική ιστορία!
Ενώ ο γερμανικός αποβατικός στόλος έπλεε χωρισμένος σε ομάδες προς τους στόχους του, 14 βρετανικά αντιτορπιλικά υπό την προστασία του καταδρομικού μάχης HMS “Renown”, είχαν αρχίσει στο πλαίσιο της επιχείρησης “Wilfrent”, τη ναρκοθέτηση των νορβηγικών ακτών στις περιοχές του Μποντό και του Στάντλαντετ. Παρά το γεγονός ότι το Βρετανικό Ναυαρχείο υστέρησε σε οξυδέρκεια και επαγρύπνηση, αγνοώντας τις μέχρι τότε προθέσεις του Γερμανικού Ναυτικού, οι επιτελείς του γνώριζαν καλά ότι η ναρκοθέτηση που πραγματοποιείτο στις εισόδους των λιμανιών εξαγωγής του σκανδιναβικού σιδηρομεταλλεύματος, θα προκαλούσε αργά ή γρήγορα την εχθρική αντίδραση. Στην περίπτωση αυτή, το εκστρατευτικό σώμα που προετοίμαζαν οι Σύμμαχοι, θα αποβιβαζόταν στη Νορβηγία για να εξουδετερώσει την πιθανή εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων.
 |
| Γερμανικά αντιτορπιλικά στο λιμάνι του Νάρβικ. Η φωτογραφία ελήφθη από μεταγωγικό αεροσκάφος Junkers Ju 90 της Luftwaffe, το οποίο πραγματοποιούσε ρίψη εφοδίων στους άνδρες των Ορεινών Δυνάμεων. ΦΩΤΟ: Deutsches Bundesarchiv (German Federal Archive). |
Στο μεταξύ πριν ακόμα εκδηλωθεί η γερμανική απόβαση, το Νορβηγικό Ναυτικό είχε γίνει αποδέκτης ανησυχητικών μηνυμάτων, τα οποία υποδηλούσαν την επικείμενη εχθρική δράση εναντίον της χώρας, τις νυκτερινές ώρες της 7ης Απριλίου, ο σταθμός πλοηγών του Κόπερβικ ανέφερε ότι στο φορτηγό “Skagerrak” που είχε προορισμό το Τρόντχάιμ, το φορτίο που έφερε τη σήμανση της “Wehrmacht”. Το δεύτερο μήνυμα έφθασε στους Νορβηγούς το απόγευμα της επόμενης ημέρας, όταν το πολωνικό υποβρύχιο “Orzel” τορπίλισε και βύθισε στα ανοικτά του Κρίστιανσαντ το ατμόπλοιο “Rio de Janeiro” . Τα νορβηγικά αλιευτικά σκάφη που έσπευσαν στη θαλάσσια περιοχή για να διασώσουν ναυαγούς, περισυνέλλεξαν στρατιώτες που έφεραν γερμανικές στολές, οι οποίοι δήλωσαν ότι μεταφέρονταν στο Μπέργκεν για να το υπερασπίσουν από μια βρετανική επίθεση...
Η πληροφορία για τη βύθιση του γερμανικού ατμόπλοιου έφθασε στο Βρετανικό Ναυαρχείο και είχε ως συνέπεια την προειδοποίηση της νορβηγικής κυβέρνησης ως προς την πιθανότητα γερμανικής επίθεσης. Η βρετανική προειδοποίηση συζητήθηκε από το υπουργικό συμβούλιο αργά τη νύκτα στο Όσλο και τέθηκαν σε συναγερμό οι νορβηγικές επάκτιες πυροβολαρχίες, η δράση των οποίων προκάλεσε σημαντικές ζημιές στα σκάφη την επόμενη μέρα. Αλλά αυτή δεν ήταν η μοναδική πληροφορία που είχε το Βρετανικό Ναυαρχείο. Από τις πρωινές ώρες της 7ης Απριλίου, ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος της RAF είχε επισημάνει έναν στολίσκο γερμανικών σκαφών που έπλεε δυτικά του πορθμού Σκάγερακ. Το ίδιο απόγευμα μια βρετανική αεροπορική δύναμη αποτελούμενη από δώδεκα βομβαρδιστικά Bienheim επιτέθηκε εναντίον τους, χωρίς όμως να σημειώσει επιτυχία.
Οι Βρετανοί είχαν πλέον τη βεβαιότητα ότι το Γερμανικό Ναυτικό πραγματοποιούσε μια έξοδο στην ανοικτή θάλασσα και έτσι ο Μητροπολιτικός Στόλος με επικεφαλής τον ναύαρχος Φορμπς απέπλευσε από το Σκάπα Φλόου προκειμένου να αναμετρηθεί με τον εχθρό. Ταυτόχρονα στο Ρόσαϊθ, τα καταδρομικά που προορίζονταν να μεταφέρουν τις βρετανικές δυνάμεις στη Νορβηγία διατάχθηκαν να τις αποβιβάσουν εσπευσμένα και να αποπλεύσουν αμέσως μαζί με τον υπόλοιπο στόλο.
Εξάλλου το Βρετανικό Ναυαρχείο, λόγω της παρουσίας των γερμανικών πολεμικών σκαφών στη νοτιοδυτική Νορβηγία, διέταξε την ανάκληση των αντιτορπιλικών της επιχείρησης “Wilfrent” από την περιοχή αυτή και τη συνέχιση της ναρκοθέτησης μόνο στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ του Μποντό και των νήσων Λοφότεν, που αποτελούσε την είσοδο στο φιόρδ Βεστ, το οποίο οδηγούσε στο λιμάνι του Νάρβικ. Τη ναρκοθέτηση στη περιοχή αυτή πραγματοποιούσαν τέσσερα αντιτορπιλικά υπό την προστασία της ναυτικής μοίρας του ναυάρχου Ουϊτγορθ, που διέθετε το καταδρομικό μάχης HMS “Renown” και οκτώ ακόμα αντιτορπιλικά. Τις πρωϊνές ώρες της 8ης Απριλίου η πόντιση του ναρκοπεδίου ολοκληρώθηκε, όμως η μοίρα του Ουϊτγορθ συνέχισε να παραμένει εκεί καλύπτοντας την είσοδο του φιόρδ Βεστ.
Την ίδια χρονική περίοδο τα γερμανικά πολεμικά σκάφη (Kriegsschiffstaffein) του Gruppe 1 και 2, πλέοντας προς βορρά, έφθασαν στα ανοιχτά του Τρόντχάϊμ. Η ομίχλη, η θαλασσοταραχή και η κακή ορατότητα λόγω της χιονόπτωσης είχαν συντελέσει στη μη επισήμανση έως τότε των γερμανικών σκαφών από τους Βρετανούς. Το πρωί της 8ης Απριλίου, λόγω της κακοκαιρίας, τα βαρυφορτωμένα από τα αποβατικά στρατεύματα αντιτορπιλικά που δυσκολεύονταν να ακολουθήσουν το “Gneisenau”, το “Scharnhorst” και το “Hipper” που έπλεαν με σταθερή ταχύτητα 26kts, διασκορπίσθηκαν κι έτσι χάθηκε η επαφή μεταξύ τους.
Υπό αυτές τις δυσμενής συνθήκες, το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS “Glowworm” που αποσυρόταν από την περιοχή του Τρόντχάϊμ όπου είχε πραγματοποιήσει ναρκοθέτηση, εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά από το γερμανικό αντιτορπιλικό “Bernd von Arnim”. Τα δύο πλοία αντάλλαξαν κανονιοβολισμούς επί δύο περίπου ώρες μέχρι τις 10.24, έως ότου στον τόπο της ναυμαχίας έσπευσε το βαρύ καταδρομικό “Hipper” τα πυροβόλα του οποίου βύθισαν τελικά το “Glowworm” από μικρή απόσταση.
Ο ναύαρχος Ουϊτγορθ προσπάθησε αρχικά να προστρέξει με τη μοίρα του σε βοήθεια του βρετανικού αντιτορπιλικού, αλλά στη συνέχεια, πεπεισμένος ότι τα γερμανικά σκάφη έπλεαν βόρεια με πιθανό προορισμό το Νάρβικ παρέμεινε καλύπτοντας την είσοδο του φιόρδ Βέστ.
Το μεσημέρι της 8ης Απριλίου οι δυνάμεις του Gruppe 2 αποσπάστηκαν από τα υπόλοιπα σκάφη κι άρχισαν να κατευθύνονται ανατολικά προς το Τρόντχάϊμ. Τα δέκα αντιτορπιλικά του Gruppe 1 συνέχιζαν την πορεία τους προς το Νάρβικ ενώ το “Gneisenau” και το “Scharnhorst” διαχωρίστηκαν από την νηοπομπή λίγο αργότερα και έπλευσαν βορειοδυτικά. Η κίνηση αυτή έγινε για να δημιουργηθεί η εντύπωση στους Βρετανούς ότι ο τελικός σκοπός της γερμανικής ναυτικής κινητοποίησης ήταν η έξοδος των δύο θωρηκτών στον βόρειο Ατλαντικό. Ο προγραμματισμένος διαχωρισμός των γερμανικών σκαφών έσωσε στην κυριολεξία από την πρόωρη καταστροφή τα αντιτορπιλικά του Gruppe 1.
 |
| Ο Γερμανός Στρατηγός Eduard Dietl μετά την εκστρατεία στη Νορβηγία. ΦΩΤΟ: True History, https://historicalrevisionism.com/narvik-im-bild/ |
Στη συνέχεια ο ναύαρχος Φορμπς διέταξε τα σκάφη του Μητροπολιτικού Στόλου να πλεύσουν βορειοδυτικά με σκοπό τη καταδίωξη των δύο γερμανικών θωρηκτών. Στη προσπάθεια αυτή διατάχθηκε να συμμετάσχει και η μοίρα του ναυάρχου Ουϊτγορθ, αφήνοντας έτσι την είσοδο στο φιόρδ Βεστ αφύλακτη. Ως συνέπεια αυτού μερικές ώρες αργότερα και υπό την κάλυψη της νύχτας της 8ης προς 9ης Απριλίου, τα αντιτορπιλικά του Gruppe 1 γλίστρησαν στο εσωτερικό του φιόρδ και κατευθύνθηκαν απρόσκοπτα προς το λιμάνι του Νάρβικ.
ΠΗΓΗ: Περί Αλός https://perialos.blogspot.com/2020/10/1940.html
Η συνέχεια του Β΄ και τελευταίου μέρους ΕΔΩ
