Περί Αλός: Ερέτρια και Ιστιαία - η τάξη των αειναυτών στην Εύβοια

Φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζω στην προσωπική μου ιστοσελίδα «Περί Αλός» (Αλς = αρχ. ελληνικά = η θάλασσα).
Εδώ θα βρείτε σκέψεις και μελέτες για τις ένδοξες στιγμές της ιστορίας που γράφτηκε στις θάλασσες, μέσα από τις οποίες καθορίστηκε η μορφή του σύγχρονου κόσμου. Κάθε εβδομάδα, νέες, ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις θα σας κρατούν συντροφιά.

Επιβιβαστείτε ν’ απολαύσουμε παρέα το ταξίδι…

Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου
Συγγραφεύς - Ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Ερέτρια και Ιστιαία - η τάξη των αειναυτών στην Εύβοια

Περί Αλός

Της Αμαλίας Ανέστη Καραπασχαλίδου

Επίτιμης Εφόρου Αρχαιοτήτων

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ναυτική Επιθεώρηση»,

τ. 592, σελ. 62, ΙΟΥΝ – ΑΥΓ 2012. Αναδημοσίευση στο

Περί Αλός με την έγκριση της «Ναυτικής Επιθεωρήσεως»

Σφίγγες αντωπές με πάνθηρα.

Φώτο: Ναυτική Επιθεώρηση

Η Εύβοια με το επίμηκες σχήμα της, διό και Μάκρις ή Μάκρα αποκαλούνταν κατοικήθηκε από τα πολύ πρώιμα χρόνια συνεχώς και αδιαλείπτως, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στα πολιτιστικά και οικονομικά δρώμενα της Αρχαιότητας.

Οι πόλεις Χαλκίδα, Ερέτρια, Κύμη, Κάρυστος (στα νότια του νησιού) και Ιστιαία - Ωρεός αλλά και Αιδηψός (στο βόρειο τμήμα) ανέπτυξαν σημαντική δράση και τέσσερις από αυτές: Χαλκίδα - Ερέτρια - Κάρυστος - Ιστιαία έκοψαν νομίσματα.

Η Χαλκίδα σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς θεωρούνταν μητρόπολη της Εύβοιας ή Ελλοπιήας. «Χαλκίς οπισθοκόμων μητρόπολις Ελλοπιήων» (Νόννος, βιβλ. 13, στιχ. 165).

Από κοινού με την άλλη μεγάλη Ευβοϊκή πόλη Ερέτρια, οργάνωσαν τους δύο μεγάλους Αποικισμούς (Α΄ και Β΄) αφού προηγήθηκαν ναυτικές - εμπορικές αποδράσεις οι λεγόμενοι ναυτικοί σταθμοί ή εμπόρια στην Ανατολή (Al Mina, Ταρτούς, Ναύκρατις, Αντάραδος), που είχαν διερευνητικό χαρακτήρα.

Οι αποικισμοί στους οποίους συμμετείχαν και άλλες πόλεις και νησιά κατευθύνθηκαν προς τα Μικρασιατικά παράλια, τον Εύξεινο Πόντο, τη Μακεδονία - Χαλκιδική, τη Ν. Ιταλία και Σικελία (Magna Grecia), τη Νότια Γαλλία και τη Βόρεια Ισπανία.

Οι λόγοι που τους οδήγησαν σε αυτή τους την δραστηριότητα, που διέκοψαν οι περίφημοι Ληλαντικοί Πόλεμοι, ήταν: οικονομικοί (έλλειψη γης, ακτημοσύνη), δυσαρέσκεια από τα επικρατούντα καθεστώτα δηλ. πολιτικοί, φυσικά το ανήσυχο πνεύμα των Ευβοέων και η αναζήτηση του κασσίτερου (οι διαδρομές αυτές είναι γνωστές διεθνώς ως διαδρομές σε αναζήτηση του κασσίτερου ή tin routes). Ο κασσίτερος ως γνωστόν ήταν απόλυτα απαραίτητος για την πρόσμειξή του με άλλα μέταλλα ώστε να είναι ανθεκτικά, προκειμένου για την κατασκευή αγγείων, όπλων κ.ά. αντικειμένων.

Η Ερέτρια, σύμφωνα και με δύο επιγραφές τις αριθ. 909 του 3ου π.Χ. αι. και 923 του 5ου π.Χ. αι. διέθετε την τάξη των Αειναυτών. Για την πιθανή ύπαρξη αυτών στην πόλη της Χαλκίδας, δεν μαρτυρείται επιγραφικά.

Στη Βόρεια Εύβοια η Ιστίαια (της Αρχαιότητας) έχει σχέση με τους Αειναύτες λόγω της ενασχόλησής της με τα ναυτικά πράγματα, όπως προκύπτει και από την επιγραφή 923.

Αργυρό νόμισμα Ερετρίας με το χταπόδι ή τη σουπιά.

Φώτο: Ναυτική Επιθεώρηση

Άλλωστε και το όνομά της Ιστιαία σημαίνει ιστό δηλ. κατάρτι πλοίου ή ιστίον δηλ. πανί πλοίου, κατά συνέπεια ναυτική δράση (βλ. νεών κατάλογο Β537).

Σε νομίσματα της πόλης που χρονολογούνται μεταξύ 313 και 146 π.Χ. χαρακτηριστική είναι η παράσταση της νύμφης Ιστιαίας η οποία εικονίζεται καθισμένη σε πλοίο να κρατά τρόπαιο, ως ανάμνηση ναυτικής νίκης.

Ο θεσμός των Αειναυτών υπήρχε και εκτός Ευβοίας στη Μίλητο.

Κατά τον Πλούταρχο οι ισχυροί Μιλήσιοι «Εβουλεύοντο επί των πλοίων πόρρω της γης». Ο Ησύχιος από την πλευρά του μας παραδίδει: «Αειναύται, αρχής όνομα παρά Μιλησίοις», τους θεωρεί δηλ. άρχοντες της Μιλήτου.

Ορισμένοι ερευνητές πρεσβεύουν ότι οι Αειναύται είναι οι αιώνιοι ναύται ή οι συνεχώς ερέσσοντες, οι κωπηλάτες.

Στην Ερέτρια αποδίδεται και μία περίοδος θαλασσοκρατίας, γύρω στα 505 - 490 π.Χ.

Ο λεγόμενος Ερετρικός νόμος γραμμένος βουστροφηδόν (βλ. Γ. Αν. Παπαβασιλείου, ΑΕ 1913) αποτελεί την αρχαιότερη μαρτυρία για τα ναυτικά πράγματα των Ερετριέων και ίσως είναι η αρχαιότερη για τα ναυτικά πράγματα εν γένει. Στην παράγραφο την σχετική με τη ναυσιπλοΐα αναφέρεται ζώνη από το ακρωτήριο Κέναιο ή Κήναιο, μέχρι τους Πεταλιούς.

Χάραγμα πλοίου από την Αμάρυνθο.

Φώτο: Ναυτική Επιθεώρηση

Μία άλλη μαρτυρία για την ενασχόληση των Ερετριέων με τη θάλασσα είναι η λατρεία του ήρωα Ναυστόλου, του προστάτη των διαρκώς πλεόντων Ερετριέων.

Η αριθ. 256 επιγραφή - όρος ιερού, προέρχεται από την Ερέτρια (βρέθηκε εντός των τειχών) και σχετίζεται με το Ιερό του Ναυστόλου, χρονολογείται δε στον 4ο π.Χ. αι. Επειδή δε ο όρος αυτός: HOΡOS ΙΕΡΟ / ΝΑΥΣΤΟΛΟ βρέθηκε κοντά στο ναό της Ίσιδας (Ισείο) ο Ν. Παπαδάκης διατυπώνει την υπόθεση ότι ενδεχομένως η λατρεία της Ίσιδας να αντικατέστησε τη λατρεία του Ναυστόλου.

Οι Ερετριείς ενδιαφέρονταν για την κυριαρχία των θαλάσσιων οδών, για τον έλεγχο των συγκοινωνιών, αλλά και για την άσκηση του εμπορίου.

Ο θεσμός των Αειναυτών διήλθε διάφορα στάδια, αναλόγως της χρονικής περιόδου είχε και πολιτικό χαρακτήρα. Ρόλο έπαιζαν και οι φυλές. Στην Ιστίαια μάλιστα πάνω από τους Δήμους ήταν οι φυλές.

Ανώτατη αρχή στην Ερέτρια - κατά τον M. Holleaux - ήταν οι Πρόβουλοι, οι οποίοι πιθανότατα υπήρχαν και στην Ιστιαία και στην Κάρυστο. Η Ιστιαία αναπτύχθηκε και ακολούθησε παράλληλη πορεία με την Ερέτρια.

Ο καθηγητής Π. Θέμελης θεωρεί ως πιθανή την ύπαρξη φυλής Μακισ(σ)τίδος στην Ερέτρια με βάση την επιγραφή: «Μακισ(σ)τίδι φυλή». Ανάλογη προς την Μηκιστίδα φυλή ήταν και η φυλή Αβαντίς της Χαλκίδας.

Νόμος της Αρχαϊκής εποχής για την κατασκευή

νομισμάτων. Ερέτρια - 525 π.Χ. Αρχαιολογικό

Μουσείο Ερέτριας. Φώτο: Ναυτική Επιθεώρηση

Οι Peek και Wallace μας παραδίδουν: «Μήκιστον δήμος Ιστιαίας», ενώ στον προξενικό κατάλογο αρθ. 1189 της Ιστιαίας μνημονεύεται το τοπικό όνομα Μηκίστιος.

Ως μία δεύτερη φυλή (για την Ερέτρια) οι Π. Θέμελης και Ν. Κοντολέων δέχονται αυτήν των Αειναυτών. Η φυλή αυτή περιελάμβανε το ναυτικό και ίσως τον εμπορικό - τεχνικό πληθυσμό της πόλης, που βοήθησε κατά κύριο λόγο στην αλματώδη εξέλιξη της Ερετρίας, ώστε να θεωρείται μία από τις πλέον σημαντικές ναυτικές δυνάμεις κατά τον 8ο - 6ο π.Χ. αι.

Μία τρίτη, φυλή ήταν η Αροτρία, η οποία περιελάμβανε τον αγροτικό πληθυσμό. Οι μέχρι τώρα τρεις προαναφερθείσες φυλές αντιστοιχούσαν σε τρία καίρια σημεία της πόλης της Ερέτριας, τις τρεις Συνοικίες, δηλ. την Δυτική πύλη, το Ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνος και το λιμάνι.

Πιο συγκεκριμένα η Συνοικία του λιμανιού θα ανήκε στους Αειναύτες, ή του Δαφνηφόρου Απόλλωνος στη φυλή του αγροτικού πληθυσμού (την Αροτρία), ενώ η γύρω από την Δυτική πύλη στην Μακιστίδα φυλή.

Από την σημαντική επιγραφή του Ερμή των Αειναυτών πληροφορούμαστε τα ονόματα των: Τιμανδρίδη, Τιμαρχίδη και Σκύθη, επί της αρχής των οποίων ιδρύθηκε ο Ερμής των Αειναυτών. Ο επίτιμος Γεν. Έφορος Αρχαιοτήτων και Γενικός Γραμματεύς της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας ταυτίζει, την αρχή των τριών αυτών ανδρών προς την συναρχία των πολεμάρχων.

Την επιγραφή αυτή συσχέτισε με την Ερμαϊκή στήλη αριθ. 1436 από την Ερέτρια ο συνάδελφος Αγγ. Σωτ. Ριτσώνης Αρχαιολόγος και την τοποθετεί χρονολογικά στα τέλη του 5ου π.Χ. αι.

ΠΗΓΗ: Περί Αλός http://perialos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_10.html