Περί Αλός
κείμενο: Παναγιώτης Τασιαδάμης
Πρόεδρος ΔΣ MKO ΥΔΡΟΝΑΥΤΕΣ
Αναδημοσίευση από το επίσημο ιστολόγιο
του καταδυτικού φορέα ΥΔΡΟΝΑΥΤΕΣ
 |
| ΦΩΤΟ: Παναγιώτης Τασιαδάμης www.ydronaftes.gr |
Όταν ο φίλος και συνδύτης μου Μιχάλης Κοκολάκης μού είπε για ένα περίεργο αντικείμενο που του υπέδειξε ένας ντόπιος ψαράς, ο Σπύρος Αντωνίου, σίγουρα δεν περιμέναμε πως επρόκειτο για βόμβα. Μια μέρα λοιπόν, είπαμε να κάνουμε μια κατάδυση στην περιοχή του Σχοινιά και με την ευκαιρία θα βλέπαμε και το αντικείμενο αυτό. Καταδυθήκαμε λοιπόν, το βρήκαμε μπροστά μας και ιδιαίτερα επιφυλακτικά αρχίσαμε να το παρατηρούμε.
Το σίγουρο, πλέον, ήταν πως δεν ήταν ούτε βαρέλι, ούτε κάποιο κομμάτι μηχανήματος. Το τραβήξαμε αρκετές φωτογραφίες και συνεχίσαμε την κατάδυση μας.
Την επόμενη μέρα, το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν το να επικοινωνήσουμε με το τοπικό λιμεναρχείο στέλνοντας τους το υλικό που είχαμε τραβήξει στην κατάδυση μας. Τις επόμενες μέρες και μέχρι να ανταποκριθεί το λιμεναρχείο, προσπάθησα να βρω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τι θα μπορούσε να είναι το συγκεκριμένο αντικείμενο.
Τελικά, κάπου κατέληξα. Αν αυτό το αντικείμενο ήταν βόμβα, τότε δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την βόμβα αναπήδησης, που εμφανίστηκε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και κατάφερε σημαντικά χτυπήματα κατά της ναζιστικής Γερμανίας. Με αρκετό ψάξιμο, συγκεντρώθηκε αρκετό υλικό, ενώ όταν αργότερα ο πυροτεχνουργός με ενημέρωσε πως πράγματι σε αυτό τον τύπο βόμβας ανήκει το αντικείμενο μας, σίγουρα ένιωσα πως απέδωσαν καρπούς οι κόποι μου.
Από αυτό το σημείο και μετά, η βόμβα έγινε η αφορμή για έρευνα, η οποία μου αποκάλυψε μια πολύ σημαντική σελίδα της ιστορίας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, την οποία θα σας παρουσιάσω. Είναι μια πολύ καλή απόδειξη πως η κατάδυση μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει τον καθένα σε πολλά μονοπάτια της ιστορίας και να τον γεμίσει με γνώσεις για πράγματα που μπορεί καν να μην ήξερε..
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το «ταξίδι» μας ακολουθώντας τις «αναπηδήσεις» ενός σκουριασμένου αντικειμένου του βυθού του Μαραθώνα, που αφού δεν μπόρεσε να φέρει καταστροφή, βάσει του σκοπού που σχεδιάστηκε, πλέον μπορεί να φέρει γνώση..
Βόμβα αναπήδησης
Η βόμβα αναπήδησης εφευρέθηκε και κατασκευάστηκε από τον Barnes Wallis σχεδιαστή της εταιρείας Vickers-Armstrongs Limited με έδρα την περιοχή Brooklands στην Αγγλία, το 1941, ουσιαστικά κάνοντας πράξη τα συμπεράσματα από μια παρατήρηση του πολεμικού ναυτικού πάνω στις βολές των πυροβόλων, στις οποίες τα βλήματα όταν ρίχνονταν με συγκεκριμένη κλίση επί της επιφάνειας της θάλασσας κατά θαλάσσιων στόχων, πετύχαιναν δραστικότερα αποτελέσματα.
O αρχικός σχεδιασμός της βασίστηκε για επιθέσεις ενάντια σε πολεμικά πλοία, γιατί μπορούσαν να πραγματοποιηθούν από απόσταση, χωρίς να βρίσκουν αντίσταση από τα μέσα τα οποία διέθεταν τα λιμάνια ή τα πλοία για προστασία από τορπιλισμούς, και όταν η βόμβα θα χτυπούσε το πλοίο δεν θα προκαλούσε άμεση έκρηξη, αλλά θα βυθιζόταν κάποια μέτρα και στην συνέχεια θα εκρήγνυται χτυπώντας σε καίρια και λιγότερο προστατευμένα σημεία το πλοίο, κατά του οποίου εκτοξευόταν. Επιπλέον, λόγω της χρήσης και του σχεδιασμού της μπορούσε να περιέχει πολύ μεγαλύτερη ποσότητα εκρηκτικής ύλης από τις απλές τορπίλες.
Η πρώτη καταγεγραμμένη μαζική χρήση της φαίνεται να έγινε στις 17 Μαΐου του 1943, στην επιχείρηση Chastise με στόχο τα γερμανικά φράγματα που πραγματοποίησε η μοίρα 617 της αγγλικής βασιλικής αεροπορίας, γνωστή ως Dambusters με δύναμη 17 αεροσκαφών.
 |
| Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε η βόμβα. |
Επιχείρηση Chastise
Η εξέλιξη του σχεδίου
Στην πορεία του πολέμου, τα γερμανικά υδροηλεκτρικά φράγματα αναγνωρίστηκαν ως στόχοι υψηλής σημασίας και έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ένα όπλο εναντίον τους, που θα μπορούσε να παρακάμψει τα μέσα που είχαν προβλέψει οι Γερμανοί για την προστασία τους, όπως τα μεταλλικά δίχτυα που εμπόδιζαν τις τορπίλες να βρουν στόχο, καθώς και να μην χρειάζεται την τρομερή ακρίβεια που θα απαιτούσε η ρίψη συμβατικών βομβών για τέτοιου είδους επιχείρηση. Η αρχική ιδέα της επιχείρησης ήταν η ρίψη μιας συμβατικής βόμβας 10 τόνων από πολύ μεγάλο ύψος, ώστε να αποφευχθούν τα αντιαεροπορικά πυρά των γερμανών. Κάτι τέτοιο όμως είχε αντικειμενικές δυσκολίες, καθώς ήταν αμφισβητούμενη η αποτελεσματικότητα της επιχείρησης, αφ ενός λόγω του μεγάλου βάρος της βόμβας και αφ ετέρου λόγω της δυσκολίας που θα υπήρχε στην ακριβή επιτυχία επί του στόχου.
Ιδανικό μέσο για την συγκεκριμένη αποστολή φάνηκε να είναι η «βόμβα αναπήδησης», η οποία τροποποιήθηκε κατάλληλα και στην τελική της έκδοση πια ζύγιζε 4200 κιλά. Χρησιμοποιήθηκε εκρηκτική ύλη τύπου Torpex, η οποία είχε ισχύ 50% δυνατότερη του ΤΝΤ και αποτελούνταν από 42% ύλη RDX, 40% TNT και 18% αλουμίνιο και το βάρος της εκρηκτικής ύλης έφτανε το εντυπωσιακό αριθμό των 3000 κιλών Τorpex.
Οι διαστάσεις της ήταν 1.52 x 1.42 m, πράγμα που αποδεικνύει πως η συγκεκριμένη βόμβα που εντοπίσαμε στον κόλπο του Μαραθώνα, δεν είναι η τελική έκδοση «Type 464», αλλά κάποια από τις αρχικές εκδόσεις της με συμβατική ΤΝΤ εκρηκτική ύλη και σαφώς πολύ μικρότερη ισχύ.
Η σχεδίαση της βόμβας προέβλεπε πριν την ρίψη της από τα αεροσκάφη την περιστροφή της με 500 στροφές ανά λεπτό αντίθετα από την φορά ρίψης της, που απαραίτητα έπρεπε να γίνει από πολύ χαμηλό ύψος τουλάχιστον 18 μέτρα από την επιφάνεια του νερού, με ταχύτητα 386-402 χ.α.ω. και σε απόσταση 365 έως 457 μέτρα από τον στόχο. Όταν η βόμβα θα χτυπούσε τον στόχο, θα βυθιζόταν σε βάθος 9,1 μέτρων μέχρι να ενεργοποιηθεί ο αισθητήρας που θα έδινε την εντολή στον πυροκροτητή για την έκρηξη. Μάλιστα υπήρχε και επικουρικός χρονικός πυροκροτητής που θα αναλάμβανε την ενεργοποίηση στην περίπτωση που αποτύγχανε ο κύριος αισθητήρας πίεσης.
Μετά από αρκετές μυστικές δοκιμές, στις 26 Φεβρουαρίου του 1943 πάρθηκε η οριστική απόφαση για να χρησιμοποιηθεί η βόμβα αναπήδησης στην επιχείρηση Chastise και επιλέχθηκε ο Μάιος του ίδιου έτους για την πραγματοποίηση της επιχείρησης, λόγω του ότι τα επίπεδα του νερού θα βρίσκονταν στο υψηλότερο σημείο τους.
 |
| Σμήναρχος Guy Gibson. Ο Αρχηγός της Αποστολής. |
Για την επιχείρηση δημιουργήθηκαν πέντε ομάδες, οι οποίες σχημάτισαν την ειδική μοίρα αεροσκαφών με το αρχικό όνομα «Μοίρα Χ». Επικεφαλής της μοίρας ορίστηκε ο σμήναρχος Guy Gibson, ο οποίος είχε τεράστια πείρα και πολλές ώρες πτήσης στο ενεργητικό του. Η μοίρα είχε έδρα στο αεροδρόμιο της RAF στο Scampton, 5 μίλια βορειότερα από την πόλη Lincoln.
Οι στόχοι ήταν τα τρία κεντρικά φράγματα στην περιοχή του Ruhr, με τα ονόματα Möhne, Sorpe και Eder Dam στον ποταμό Eder. Η καταστροφή των υδροηλεκτρικών σταθμών ήταν πολύ σημαντική, αλλά η απώλεια της ύδρευσης είχε και μεγαλύτερες επιπτώσεις.
Τα αεροσκάφη που δεσμευτήκαν για την επιχείρηση ήταν τύπου Avro Lancaster Mk IIIs, ενώ έγιναν αρκετές τροποποιήσεις σε αυτά με στόχο την μείωση του βάρους τους και λόγω του ιδιαίτερου τρόπου με τον οποίο λειτουργούσε η βόμβα, έγιναν τροποποιήσεις και στην άτρακτο ώστε ουσιαστικά η βόμβα να κρεμαστεί κάτω από το αεροσκάφος για να μπορεί να απελευθερωθεί χωρίς πρόβλημα από το σύστημα συγκράτησης, στο οποίο είχε προσαρμοστεί ένας ηλεκτροκινητήρας. Ο τελευταίος, μπορούσε να περιστρέφει την βόμβα πριν την απελευθέρωση της, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς εξασφάλιζε τις αναπηδήσεις που θα χρειαζόταν να κάνει για να χτυπήσει καίρια τον στόχο της.
 |
| Το φράγμα Eder όπως είναι σήμερα. |
Η ρίψη μιας βόμβας από το ύψος των 18 μέτρων μόνο, σε πολύ κοντινή απόσταση από το στόχο και με ταχύτητα 386-402 χ.α.ω, εκ των πραγμάτων απαιτεί πολύ ικανά πληρώματα, με εξαιρετικά καλή εκπαίδευση και πείρα σε νυχτερινές επιχειρήσεις σε χαμηλό ύψος. Επιπλέον είχαν δυο βασικά ζητήματα να αντιμετωπίσουν. Το πρώτο ήταν το να αντιληφθούν την ιδανική στιγμή που έπρεπε να απελευθερώσουν την βόμβα και το δεύτερο ήταν να μπορέσουν να έχουν πολύ ακριβείς ενδείξεις για το ύψος στο οποίο βρίσκεται το αεροπλάνο, καθώς η ακρίβεια σε τόσο χαμηλό ύψος ήταν δύσκολη υπόθεση για τα δεδομένα του 1943. Οι βόμβες παραδόθηκαν στην μοίρα στις 13 Μάιου κατόπιν των τελικών δοκιμών που έγιναν στις 29 Απριλίου.
Μετά την αποστολή
Συνολικά από τα 133 άτομα που έλαβαν μέρος στην αποστολή, σκοτώθηκαν οι 53 και τρία ακόμα άτομα συνελήφθησαν από τους Γερμανούς. Στις 22 Ιουνίου στο παλάτι του Μπάκινχαμ παρασημοφορήθηκαν 33 συμμετέχοντες.
Η μοίρα 617 συνέχισε την υπηρεσία της ως μοίρα ειδικών αποστολών και χρησιμοποιήθηκε στις περιπτώσεις που απαιτούνταν μεγάλη ακρίβεια στην προσβολή του στόχου. Το σύμβολο της μοίρας εικονίζει ένα σπασμένο φράγμα και αναφέρει την φράση "Après moi le déluge", η οποία σημαίνει, «Μετά από εμένα η πλημμύρα».
Τα αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα κατά την επίθεση στα Γερμανικά φράγματα ήταν η πλήρης καταστροφή των δύο εκ των έξι φραγμάτων και οι εκτεταμένες ζημιές στα υπόλοιπα τέσσερα.
Οι καταγεγραμμένες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ήταν 1294 άτομα, με τους 794 από αυτούς να είναι Ουκρανοί αιχμάλωτοι πολέμου, από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης που βρισκόταν κοντά στο φράγμα Eder.
Οι υπόλοιπες συνέπειες, μπόρεσαν εύκολα να περιοριστούν από την Γερμανία και σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να επαναφέρει σε λειτουργία τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς, καθώς και να ελέγξει τους ταμιευτήρες νερού.
Παρόλα αυτά, οι εικόνες καταστροφής των φραγμάτων της πανίσχυρης Γερμανίας μπόρεσαν να τονώσουν το ηθικό των συμμάχων,και ίσως αυτό ήταν και το σπουδαιότερο κατόρθωμα της επιχείρησης Chastise.
Μετά την επιχείρηση οι Γερμανοί εντόπισαν μια βόμβα η οποία δεν ενεργοποιήθηκε και ουσιαστικά αντιγράφοντας την φιλοσοφία κατασκευής της δημιούργησαν στα εργαστήρια της λουφτφάβε μια δική τους έκδοση βόμβας αναπήδησης. Παρόμοιο όπλο εξέλιξαν και οι Ρώσοι, βλέποντας την επιτυχία που είχε η πρώτη "έξυπνη" βόμβα που κατασκευάστηκε ποτέ.
Μια ακόμα έκδοση της βόμβας αναπήδησης ήταν αυτή με την ονομασία highball, που έμοιαζε με μπαλάκι γκολφ στο σχήμα, αλλά επειδή αμφισβητήθηκε η αποτελεσματικότητας της δεν χρησιμοποιήθηκε σε καμία οργανωμένη επιχείρηση. Η ιδιαιτερότητα αυτού του τύπου ήταν πως μπορούσαν να γίνουν ταυτόχρονές ρίψεις δύο βομβών από τα βομβαρδιστικά, εν αντίθεση με τον τύπο που ανέφερα παραπάνω.
 |
| Βόμβα αναπηδήσεως τύπου Highball |
Φυσικά οι δοκιμές, μέχρι την τελειοποίηση του τύπου και της σωστής τεχνικής ρίψης, κόστισαν πολύ μεγάλες απώλειες σε ανθρώπους και αεροσκάφη, λόγω του πολύ χαμηλού ύψους από το οποίο υποχρεούνταν οι πιλότοι να πραγματοποιούν τις ρίψεις τους.
Στην δική μας περίπτωση, είναι αξιοπερίεργο τόσο το ότι η συγκεκριμένη βόμβα βρέθηκε στην περιοχή που την βρήκαμε, όσο και ο λόγος για τον οποίο δεν εξερράγη.
Μια προσωπική εκτίμηση είναι πως ενδεχομένως πρόκειται για την αρχική έκδοση του Wallis, στην οποία δεν υπήρχε πρόβλεψη για τον χρονικό πυροκροτητή που πρόσθεσαν αργότερα, εξελίσσοντας την, και υπάρχει μόνο ο υδροστατικός πυροκροτητής ο οποίος και δεν λειτούργησε. Οι διαστάσεις της όσο και το σχήμα της, μάλλον αποκλείουν την περίπτωση να πρόκειται για την γερμανική έκδοση, εκτός αν πρόκειται για κάποιο τύπο που δεν έγινε ευρύτερα γνωστός ή βρισκόταν στην φάση της εξέλιξης του όταν χρησιμοποιήθηκε. Κατά την έρευνα διαπιστώσαμε πως η συγκεκριμένη βόμβα μετράει αρκετούς οπαδούς, που μέχρι και fan club έχουν δημιουργήσει και με τους οποίους ανταλλάξαμε πολλές πληροφορίες.
Μια εξαιρετική ιστοσελίδα με πολλές πληροφορίες είναι η www.dambusters.org.uk
Καταγραφή της βόμβας του Μαραθώνα
Λίγες μέρες μετά, το λιμενικό επικοινώνησε μαζί μας και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια τους για εντοπισμό της, μας ζήτησαν να καταδυθούμε μαζί με τους πυροτεχνουργούς του Π.Ν. και να τους την υποδείξουμε.
Έτσι και έγινε! Ο καιρός ήταν χάλια, αλλά το σκάφος του λιμενικού φυσικά δεν είχε πρόβλημα. Με κάποιες σχετικές οδηγίες από την πυροτεχνουργό και συστάσεις από τον επι κεφαλής αξιωματικό βουτήξαμε και μαζί μας ήρθε ένα παλικάρι από το σκάφος, καταδυθήκαμε μαζί του και μετά από πέντε περίπου λεπτά υποβρυχίου - τροχάδην βρήκαμε το αντικείμενο που ψάχναμε. Ο πυροτεχνουργός έκανε ελέγχους και μετρήσεις και εγώ φωτογράφιζα για λογαριασμό του το περίεργο "βαρέλι". Μάλιστα, όταν κάποια στιγμή η διαδικασία που ακολούθησε προέβλεπε ένα "ξύσιμο" του αντικειμένου με ένα ραβδί που είχε, ομολογώ πως "τα χρειάστηκα ελαφρώς", μιας και ήταν πλέον φανερό πως μιλούσαμε πλέον για βόμβα. Μετά από αρκετή ώρα περιηγήσεως στην ευρύτερη περιοχή αναδυθήκαμε και είχαμε μια σχετική κουβέντα.
 |
| ΦΩΤΟ:Παναγιώτης Τασιαδάμης www.ydronaftes.gr |
Τις επόμενες ημέρες, ο αρμόδιος πυροτεχνουργός ήρθε σε επικοινωνία μαζί μας και μας έδωσε σημαντικές πληροφορίες, οπότε πλέον είχαμε εμπεριστατωμένη άποψη ειδικού και όχι εικασίες πως πράγματι αυτό το αντικείμενο είναι πολεμικό υλικό. Θα γινόταν λοιπόν επιχείρηση καταστροφής της, μιας και το σημείο στο οποίο βρισκόταν επιλέγεται από πολλούς "σκαφάτους" για αγκυροβολία, οπότε καταλαβαίναμε πως ο κίνδυνος ήταν μεγάλος.
Μάλιστα, θα είχαμε και εμείς την δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την όλη επιχείρηση, εκ του ασφαλούς φυσικά και από απόσταση με το σκάφος του Μιχάλη.
Η καταστροφή της βόμβας
Μια ημέρα λοιπόν με ιδιαίτερα άσχημες καιρικές συνθήκες βρεθήκαμε και πάλι στον κόλπο του Μαραθώνα, ακολουθώντας ευλαβικά τις οδηγίες του Λιμενικού. Πλησιάζοντας στην περιοχή είδαμε πως υπήρχαν τρία σκάφη τα οποία συμμετείχαν στην επιχείρηση. Το ένα ήταν το Ν/Γ με το οποίο είχαμε υποδείξει το σημείο και καταδυθήκαμε με τον πυροτεχνουργό για την αναγνώριση και υποθέτουμε πως χθες είχε τον ρόλο του συντονιστή. Το δεύτερο ήταν αυτό που προφανώς είχε τους πυροτεχνουργούς και το τρίτο ήταν ένα ταχύπλοο που έκανε περιπολίες ασφαλείας στην περιοχή.
Παράλληλα, ένα τζιπ του λιμενικού είχε αποκλείσει την πρόσβαση από ξηράς στην αριστερή πλευρά του κόλπου στον δρόμο που οδηγεί κοντά στην μύτη του σχοινιά, ενώ υπήρχαν και κάποιες δραστηριότητες και από ξηράς, στο κοντινότερο προς την βόμβα σημείο, πιθανόν από τους πυροτεχνουργούς. Το ταχύπλοο ήρθε και σε εμάς (είχαμε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους και νωρίτερα) και κατόπιν μιας μικρής διένεξης (λόγω ψύχους ο Μιχάλης φορούσε την στεγανή και ο πλοηγός θεώρησε πως θέλαμε να καταδυθούμε), μας όρισαν την περιοχή στην οποία θα έπρεπε να αγκυροβολήσουμε για να παρακολουθήσουμε την ανατίναξη καθώς και τον χρόνο που θα έπρεπε να ακολουθήσει κατόπιν αυτής ώστε να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το σημείο.
 |
| ΦΩΤΟ:Παναγιώτης Τασιαδάμης www.ydronaftes.gr |
Φυσικά ακολουθήσαμε τις υποδείξεις τους και σταθήκαμε στην απόσταση που όριζαν τα μέτρα ασφαλείας (κάτι λιγότερο από τρία μίλια) περιμένοντας την ανατίναξη. Κάποια στιγμή είδαμε τα σκάφη να απομακρύνονται, οπότε άρχισαν να καταγράφουν οι κάμερες μας..
Γύρω στη μία, είδαμε ένα πίδακα ύψους δέκα μέτρων περίπου να σηκώνεται και λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούστηκε η έκρηξη. Δεν μπορώ να πω ότι είχε την αναμενόμενη ένταση, αλλά καθώς φαίνεται δεν ήταν ο σκοπός τους η ενεργοποίηση της μεγάλης ποσότητας εκρηκτικής ύλης που ανέφεραν πως περιείχε η βόμβα, αλλά η καταστροφή της. Επίσης είναι πολύ πιθανό να ήταν ανενεργή και να είχε αφαιρεθεί η εκρηκτική ύλη από μέσα της πιθανόν για να χρησιμοποιηθεί σε άσκηση ή σε επίδειξη του τρόπου που δούλευε. Η προσωπική μου άποψη, κάπου εκεί κυμαίνεται. Αμέσως μετά την έκρηξη τα σκάφη έσπευσαν στο σημείο προφανώς για αυτοψία και μετά από περίπου μισή ώρα αποχώρησαν, δίνοντας μας το ΟΚ για να προσεγγίσουμε κι εμείς.
Φτάνοντας στο σημείο δεν είδαμε κανένα δείγμα καταστροφής. Από την στιγμή της έκρηξης και μετά χιλιάδες γλάροι εκμεταλλεύτηκαν τις όποιες συνέπειες είχε η έκρηξη, κάνοντας την δική τους "γιορτή" στην επιφάνεια.
Με θερμοκρασία όχι πάνω από 3-4 βαθμούς, τον άνεμο να φτάνει τα 8 Μποφώρ και φυσικά τον ανάλογο κυματισμό, φύγαμε και εμείς από την περιοχή γύρω στις 14.00, σχεδόν κατεψυγμένοι!! Κάποιους μήνες μετά, ο Μιχάλης καταδύθηκε στην περιοχή και εντόπισε κάποια κομμάτια της, ενώ ένας μεγάλος κρατήρας φανέρωνε ακριβώς το σημείο της ανατίναξης. Αυτό ήταν και το φινάλε της ιστορίας μας.
Συμπεράσματα
Ίσως τελικά η βόμβα ως αντικείμενο να μην είναι αυτή που έχει την σημασία στο συγκεκριμένο θέμα, τουλάχιστον με την κατάληξη που είχε, ευτυχώς δεν δημιουργήθηκε κάποια έκρηξη μεγάλης ισχύος που θα άλλαζε για πάντα την μορφολογία στον βυθό της περιοχής. Από ότι έδειξε η αυτοψία, το κακό πραγματικά ήταν πολύ λίγο, ίσως το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει σε τέτοια περίπτωση.
Κατά την γνώμη μου είναι ιδιαίτερα σημαντικό το όλο θέμα και για εμάς σαν αυτοδύτες, αλλά και για τις αρμόδιες για την προστασία των θαλασσών και των εμπλεκόμενων με το θαλάσσιο στοιχείο αρχών. Από διαφορετική σκοπιά ο καθένας φυσικά, ενδιαφερόμαστε (ελπίζω το ίδιο) για την προστασία του στοιχείου που αγαπάμε. Αν οι αρμόδιες αρχές ενεργοποιούσαν τους Έλληνες αυτοδύτες, δίνοντας περισσότερη προσοχή στις παρατηρήσεις τους, κατανοώντας την διαδραστική και ανιδιοτελή (ελπίζω για όλους) σχέση τους με την θάλασσα, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα για όλους, με μεγάλο κερδισμένο το ίδιο το περιβάλλον.
Θεωρώ οτι η καλή συνεργασία που είχαμε στην δική μας περίπτωση, μιας και δεν "μας έβαλαν στην άκρη" κατόπιν της υπόδειξης μας και μας παρείχαν κάποιες σχετικές πληροφορίες για το τι ήταν τελικά αυτό που βρήκαμε, όπως και το ότι μας ενημέρωσαν σχετικά με την ανατίναξη - αν και δεν ήταν και υποχρεωμένοι να το κάνουν-, είναι ένα πολύ καλό δείγμα και ελπίζω ότι αντίστοιχή συνεργασία θα δημιουργηθεί και σε άλλες ενδεχόμενες περιπτώσεις για θέματα που αφορούν όλους μας τελικά, όπως αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος ή της ασφάλειας και προστασίας της ζωής.
Αυτό που προσωπικά με ευχαρίστησε, ήταν πως αποδείξαμε πως το όλο ενδιαφέρον που δείξαμε για το θέμα της βόμβας ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό της απλής περιέργειας, όπως και φυσικά δεν είχε καμία σχέση με άλλου τύπου βλέψεις σαν αυτές που κάποιοι περιμένουν μετά από μια υποβρύχια ανατίναξη, με τις γνωστές συνέπειες.
Είμαι σίγουρος πως η στάση που δείξαμε ήταν η ιδανικότερη και η πιο ξεκάθαρη για τις προθέσεις μας.
http://perialos.blogspot.com/2012/03/blog-post_12.htmlΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Για την ολοκλήρωση του άρθρου αυτού, συγκεντρώθηκαν στοιχεία από:
Την ιστοσελίδα της Βρετανικής πολεμικής αεροπορίας
Την ιστοσελίδα dumbasters.org.uk
Την Wikipedia
Την ιστοσελίδα dumbasters.org.uk
Την Wikipedia
Οι ιστορικές φωτογραφίες αλλά και οι φωτογραφίες των βομβών προέρχονται από τις παραπάνω πηγές και τους John Later και Martin Richards.
Οι υποβρύχιες φωτογραφίες ανήκουν στον Παναγιώτη Τασιαδάμη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Περί Αλός:
Όποια αλλαγή/τροποποίηση του κειμένου έγινε από τον ίδιο τον συγγραφέα Παναγιώτη Τασιαδάμη για το Περί Αλός.
Το Περί Αλός προτείνει:
Διαβάστε κι άλλα άρθρα από την ενότητα Ενάλια Έρευνα:
MAMINA RITORNERO… ΜΑΝΟΥΛΑ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ. Μια απίστευτη ιστορία, μια απίστευτη τραγωδία. Πιέσατε ΕΔΩ
«3.800 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…» Πιέσατε ΕΔΩ
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ EUROBULKER X ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ. Πιέσατε ΕΔΩ
Bristol Beaufighter «Ψυθιριστός Θάνατος» στο βυθό… Πιέσατε ΕΔΩ
