EΝΑ
ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΣΤΟ …ΧΟΛΟΜΩΝΤΑ!
Περί Αλός
Δρ. Παρμενίωνος Ι. Παπαθανασίου*,
Υποστράτηγου Υγειονομικού ε.α.,
Αντιπροέδρου της ΕΤΑΙΡΙΑΣ
ΜΕΛΕΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ [ΕΜΕΙΣ].
Δημοσιεύθηκε
στο περιοδικό Ναυτική Επιθεώρηση
Αθήνα,
ΥΙΝ/ΓΕΝ. Τεύχος 566, Σεπ.-Νοέ. 2008, σσ. 23-25.
Αναδημοσίευση
στο Περί Αλός με την έγκριση της ΥΙΝ.
Όρα
επίσης ΕΜΕΙΣ https://www.emeis.org.gr/index.php
 |
| Βουνό Χολομώντας
ΦΩΤΟ: Anna
https://www.flickr.com/photos/9426538@N07/
|
Το χιόνι έξω πέφτει πυκνό, στο
ορεινό χωριό Βάβδος στους πρόποδες του Χολομώντα της Χαλκιδικής, είμαστε στο
τέλος Δεκεμβρίου 1940 και το κρύο είναι πάντοτε τσουχτερό στα 850μ που είναι
χτισμένο το μικρό χωριό, πριν από αιώνες, για να αποφεύγει τις τούρκικες
επιδρομές και να ζει ελεύθερα….
Σ’ ένα χαμηλό σπίτι που
αποτελεί τα «Γραφεία της Κοινότητας» όπως τα ονομάζανε ΤΟΤΕ, του ορεινού και
απομονωμένου αυτού χωριού και σ’ ένα χαμηλοτάβανο δωμάτιο, το οποίο θερμαίνεται
αλλά και… καπνίζεται ταυτόχρονα από μια σόμπα με ξύλα, μερικοί άντρες μεγάλης
ηλικίας και μικρά παιδιά «ακούνε τις ειδήσεις» όπως λέγανε ΤΟΤΕ, από το
μοναδικό ραδιόφωνο του χωριού, το οποίο «δουλεύει με μπαταρίες αυτοκινήτων» και
με μεγάλη προσοχή μόνο για τα δελτία ειδήσεων, διότι… άλλες μπαταρίες δεν
υπάρχουν…
Οι γυναίκες του χωριού είναι
στα σπίτια τους και οι νέοι άνδρες «είναι όλοι στον πόλεμο»! Έχουν
επιστρατευτεί και είναι στο μέτωπο, χωρίς κανένας να γνωρίζει πού είναι ακριβώς
και με τι ασχολούνται, απλά όμως όλοι γνωρίζουν ότι.. «είναι στον πόλεμο για
την πατρίδα»!!
Η φωνή του ομιλητή στο
ραδιόφωνο μόλις ακούγεται μια και η απόδοσή του είναι πολύ μικρή ενώ γύρω-γύρω
βασιλεύει απόλυτη σιωπή. Η αγωνία στα πρόσωπα όλων των ακροατών είναι φανερή
διότι πλησιάζει η ώρα που θα μεταδοθεί το γνωστό «Aνακοινωθέν του Γενικού
Επιτελείου» το οποίο κάθε μέρα όλοι περιμένουν σαν το μάννα από τον ουρανό! Η
μεγάλη στιγμή έρχεται και αρχίζει η μετάδοση του επίσημου ανακοινωθέντος ενώ
απόλυτη και νεκρική σιωπή επικρατεί παντού… Ο ομιλητής του ραδιοφώνου προχωρεί
σιγά - σιγά και κανένας δεν κουνιέται από τη θέση του αλλά όλοι προσέχουν τα
λόγια.
Δεν φαίνεται να υπάρχουν τίποτα
ιδιαίτερα νέα και η σιωπή των ακροατών είναι απόλυτη… Ξαφνικά όμως ακούγεται η
ομιλητής του ραδιοφώνου να λέει … «το Βασιλικό Πολεμικό πλοίο υποβρύχιο
Παπανικολής με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μίλτωνα Ιατρίδη»… ένα αίσθημα αγωνίας
απλώνεται και μια φωνή βαθιάς απογοήτευσης ακούεται, από το σιωπηλό ακροατήριο…
«μας το βούλιαξαν οι άτιμοι»!! πριν όμως να καταλάβουν καλά περί τίνος
πρόκειται οι ορεσίβιοι εκείνοι υπερήλικες που ασφαλώς δεν είχαν αντικρίσει ποτέ
στη ζωή τους υποβρύχιο ή ακόμη και θάλασσα από κοντά, με τα ανήλικα παιδιά που
είναι γύρω - γύρω στο ραδιόφωνο, ακούνε τη θαυματουργή φράση του ραδιοφωνικού
ομιλητή …«ετορπίλλισε και εβύθισε τρία εχθρικά μεταγωγικά που μετέφεραν
ενισχύσεις στους Ιταλούς της Αλβανίας…»
Αμέσως μια δυνατή κραυγή
ακούγεται από όλους ….ΕΤΟΡΠΙΛΛΙΣΕ ΚΑΙ ΕΒΥΘΙΣΕ!!! όλοι αυτόματα εγκαταλείπουν τη
θαλπωρή της ζεστής αίθουσας και βγαίνουν έξω στην πλατεία με τις κραυγές
ΕΤΟΡΠΙΛΛΙΣΕ, ΕΤΟΡΠΙΛΛΙΣΕ ΚΑΙ ΕΒΥΘΙΣΕ, ΕΒΥΘΙΣΕ, ενώ το χιόνι πέφτει πάντοτε
πυκνό και γύρω-γύρω είναι όλα παγωμένα!!
Σε λίγο όλοι οι κάτοικοι του
ορεινού χωριού, υπερήλικες, γυναίκες, παιδιά, αυθόρμητα και χωρίς καμιά
πρόσκληση είναι μαζεμένοι την πλατεία, χοροπηδούν και φωνάζουν δυνατά κάτω από
το χιόνι που πέφτει συνέχεια, ΕΤΟΡΠΙΛΛΙΣΕ, ΕΤΟΡΠΙΛΛΙΣΕ ΕΝΩ ΣΧΕΔΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ
ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ κατευθύνονται στην εκκλησία της Παναγιάς όπου ο παπάς
ήδη φορούσε τα άμφιά του και ετοιμάζονταν για την δοξολογία…
Στο μεταξύ είχαν μαζευτεί μέσα στην
παλιά εκκλησία όλοι σχεδόν… Η χαρά όμως ήταν πολύ μεγάλη και δεν μπορούσε να
περιοριστεί μόνο στην δοξολογία, κάποιος κάτοικος είχε την πρωτοβουλία να
προσκαλέσει και έναν απόστρατο γέρο συνταγματάρχη με το χαρακτηριστικό μουστάκι
της εποχής, ο οποίος μάλιστα είχε δύο παιδιά του έφεδρους αξιωματικούς στο
μέτωπο, για να βγάλει τον πανηγυρικό της ένδοξης εκείνης μέρας που ο
«Παπανικολής ετορπίλλισε και εβύθισε» τα εχθρικά πλοία έξω από τις ακτές της
Αλβανίας! Ο παλιός συνταγματάρχης που ήταν και αυτός παλαιός πολεμιστής και
τραυματίας της Μικράς Ασίας, γεμάτος αγάπη για την Ελλάδα και τα παιδιά της που
αγωνίζονταντον τίμιο αγώνα της «υπεράσπισης του πατρίου εδάφους»όπως έλεγε και
ξαναέλεγε στο λόγο του, ζωντάνευε τη χαρά και τη συγκίνηση των απλών χωρικών του
ορεινού εκείνου χωριού στους πρόποδες του Χολομώντα της Χαλκιδικής οι οποίοι
πανηγύριζαν τόσο έντονα και αυθόρμητα το κατόρθωμα του Πολεμικού μας Ναυτικού
στα νερά της Αδριατικής.
Έτσι γιόρταζαν οι άνθρωποι του
καιρού εκείνου τον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας …
* από τους μικρούς ακροατές
μέσα στο «κοινοτικό κατάστημα» ΤΟΤΕ, με πατέρα στο μέτωπο και μάρτυς του
γεγονότος που μένει πάντοτε ζωντανό στη μνήμη του...
