Διάσωση ναυαγού από τον Νικόλαο Παππά, Κυβερνήτη του Α/Τ ΛΕΩΝ

Διήγηση του ναυαγού του M/S ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ Κωνσταντίνου Κυριακού για τη διάσωσή του,

από τον τότε Πλωτάρχη

Νικόλαο Παππά, Κυβερνήτη του Α/Τ ΛΕΩΝ

Περί Αλός

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ναυτική Επιθεώρηση»,

τ. 584, σελ. 36, ΜΑΡΤ – ΜΑΪ 2013. Αναδημοσίευση στο

Περί Αλός με την έγκριση της «Ναυτικής Επιθεωρήσεως»

 

ΦΩΤΟ: Νίκος Γκίκας, Δύτης,

Γεν. Γραμματέας ΜΚΟ ΥΔΡΟΝΑΥΤΕΣ www.ydronaftes.gr

Ονομάζομαι Κυριακού Κωνσταντίνος.

Γνώρισα τον αείμνηστο ναύαρχο Νικόλαο Παππά τον Σεπτέμβριο του 1967.
Ήμουν πλήρωμα στο M/S «Στρατονίκη». Μεταφέραμε σιδηρομετάλλευμα από Στρατώνη Χαλκιδικής για Θεσσαλονίκη. Τα ταξίδια αυτά ήταν ρουτίνας, μέχρι το μοιραίο βράδυ της 9^ης Σεπτεμβρίου όπου είχαμε επιδείνωση του καιρού 8-9 μποφόρ και λόγω κακής στοιβασίας το πλοίο δεν άντεξε.

Στις 21.50 πήρε κλίση αριστερά και στις 22.00 αναγκαστήκαμε να το εγκαταλείψουμε, εγώ έπεσα στη θάλασσα με το σωσίβιό μου. Είχαμε σκορπισθεί και ο καθένας προσπαθούσε να σώσει τον εαυτό του. Πρέπει να ήμασταν 3-4 μίλια ανοιχτά από τη Μονή Βατοπεδίου, ήταν πολύ σκοτεινά και δεν ήξερα από ποιο σημείο ήταν η στεριά.

Το κύμα ήταν μεγάλο, ίσα που κρατιόμουνα πότε ψηλά και πότε με σκέπαζε εντελώς, η αγωνία και ο φόβος μεγάλος. Σε τέσσερις ώρες περίπου είδα πλοία από μακριά με προβολείς να μας ψάχνουν.

Άκουσα μια φωνή κοντά μου « Άγιε Νικόλαε σώσε μας» έλεγε. Πήγα κοντά... Ήταν ένας συνάδελφος που κρατιότανε από ένα ξύλινο κιβώτιο, κρατήθηκα και εγώ του είπα μη φοβάσαι είδα φώτα από πλοία μας ψάχνουν. Οι ώρες περνούσαν και τα πλοία είχαν φύγει. Η αγωνία και ο φόβος ξαναγύρισαν, παρακαλούσα και εγώ τον προστάτη μας, τον Άγιο Νικόλαο. Ο χρόνος είχε σταματήσει, πηγαίναμε όπου μας πήγαινε το κύμα και τα ρεύματα. Άρχισε να ξημερώνει και διακρινόταν η στεριά.

Στα δεξιά είδα ένα κάβο και στο βάθος μπροστά μας τα μοναστήρια. Όταν ξημέρωσε καλά ενώ η κακοκαιρία συνεχιζόταν, πήρα την απόφαση να κολυμπήσω προς τα μοναστήρια για να ζητήσω βοήθεια.

Απομακρύνθηκα από το συνάδελφό μου προσπαθώντας να πλησιάσω την ακτή. Είχα εξαντληθεί εντελώς, δεν με άφηνε και το κύμα, τότε στο βάθος διέκρινα ένα πολεμικό πλοίο να έρχεται προς το μέρος μας, πήρα κουράγιο και γύρισα προς το πλοίο μας. Ζύγωσε στα 100 μέτρα περίπου αλλά λόγω της θαλασσοταραχής το πλοίο δεν μπορούσε να κατεβάσει βάρκες.

Ήρθε κοντά μου, είδα το πλήρωμα με κουλούρες σωσίβια με τα σχοινιά τα οποία αρχίσανε να τα πετάνε προς το μέρος μου, η αγωνία μεγάλη. Το πλοίο ήταν το «Λέων», με κυβερνήτη τον τότε πλωτάρχη Νικόλαο Παππά. Μετά από ελιγμούς και μανούβρες κατάφερα να γαντζωθώ από μία κουλούρα. Αυτό ήταν, είχα σωθεί.

Το πλήρωμα με τράβηξε στο κατάστρωμα. Ο συνάδελφός μου βλέποντας το πλοίο να προσπαθεί να σώσει εμένα, άφησε το κιβώτιο και προσπάθησε να έρθει κοντά στο πλοίο. Δεν άντεξε, πνίγηκε λίγα μέτρα από το πλοίο. Μετά από τις πρώτες βοήθειες από το γιατρό του πλοίου, είχα συνέλθει και με είχαν ντύσει με στολή του Ναυτικού. Ήρθε ο κυβερνήτης να με δει στο καρέ των αξιωματικών.

Εκεί δεν θα ξεχάσω το βλέμμα του που με κοίταξε και το χέρι του με ακούμπησε στην πλάτη και μου είπε: «Εσύ είσαι νεαρός. Έχεις υπηρετήσει;». Του είπα ότι σε 4 μήνες παρουσιάζομαι στο Ναυτικό. Τότε μου έδωσε μία κάρτα και μου είπε μόλις παρουσιασθείς, να έρθεις να με βρεις.

Από τότε μέχρι σήμερα αυτός ο άνθρωπος είναι ο σωτήρας μου. Ο ήρωας ναύαρχος Νικόλαος Παππάς κρατάει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Σήμερα είμαι πατέρας και παππούς, το οφείλω σε εκείνον, ο θεός να αναπαύσει την ψυχή του και να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο «Λέων» μιλώντας με το πλήρωμα όλοι είχαν κάτι να πουν για τον υπέροχο αυτόν άνθρωπο τον κυβερνήτη τους. Συγκεκριμένα έναν από τους ναυαγούς το κύμα τον είχε ρίξει πάνω σε μια ξέρα κοντά στην στεριά και ήταν δύσκολη η διάσωσή του. Τότε ο Αρχηγός Στόλου που ήταν κοντά με άλλο πλοίο είπε στον Παππά «μην πλησιάσεις εκεί είναι επικίνδυνα» και του απάντησε ο Παππάς: «Θα σώσω το ναυαγό, είμαι καθηγητής ναυτιλίας δεν είμαι τσοπάνης». Πλησίασε με πρύμνη σιγά - σιγά, έριξε το σχοινί με το κανονάκι, τον τράβηξε στην θάλασσα και τον πήρε επάνω στο πλοίο. Ο ναυαγός λεγόταν Παναγιώτης Σικάτος. Τέλος, όταν πνίγηκε ο συνάδελφός μου ενώ σώζανε εμένα, ο Παππάς έκλαιγε γιατί δεν μπορούσε να τον βοηθήσει.

 Κυριακού Κωνσταντίνος,

Μαραθόκαμπος Σάμου

http://perialos.blogspot.gr/2014/03/blog-post_27.html

Το Περί Αλός προτείνει:

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ Υ/Κ «ΛΑΚΩΝΙΑ».

Μαρτυρία του τότε Δοκίμου Λογιστού Η. Μεταξά Ε.Ν.

Α΄ΜΕΡΟΣ Πιέσατε ΕΔΩ

Β΄ΜΕΡΟΣ Πιέσατε ΕΔΩ