ECJbX0hoe8zCbGavCmHBCWTX36c

Φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζω στην προσωπική μου ιστοσελίδα «Περί Αλός» (Αλς = αρχ. ελληνικά = η θάλασσα).
Εδώ θα βρείτε σκέψεις και μελέτες για τις ένδοξες στιγμές της ιστορίας που γράφτηκε στις θάλασσες, μέσα από τις οποίες καθορίστηκε η μορφή του σύγχρονου κόσμου. Κάθε εβδομάδα, νέες, ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις θα σας κρατούν συντροφιά.

Επιβιβαστείτε ν’ απολαύσουμε παρέα το ταξίδι…


Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου
Συγγραφεύς - Ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας




Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

ΕΥΕΤΗΡΙΑ 2015



Αγαπημένοι μου συνεπιβάτες του Περί Αλός,
 
 
σας εύχομαι ολόψυχα:
Υγεία, αφθονία, αγάπη, φως!


 

Περί Αλός

Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου
Συγγραφεύς- Ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας
 


 

Εετηρία
+ τος), καλόν έτος, καλή εποχή, καλή χρονιά, καλή συγκομιδή.
(Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Ιωάννου Σταματάκου, Βιβλιοπρομηθευτική 1999)

 

 


Λεξικό Αρχαίων Ελληνικών Ναυτικών Όρων
Εκδόσεις Historical Quest 2014
βίντεο

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Πλωτάρχης Μιχαήλ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ Β΄ΜΕΡΟΣ


Κυβερνήτης Υποβρυχίου ΠΡΩΤΕΥΣ, (Υ-3)

ΜΕΡΟΣ Β’

Περί Αλός


Του Α. Χ. Χατζηκωνσταντή
Ομότιμου Καθηγητή ΣΝΔ

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Περίπλους», τ. 85, σ. 44,
Οκτ-Δεκ 2013, έκδοση Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος.
Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση του ΝΜΕ.

…συνέχεια από το Α΄ΜΕΡΟΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1

Υ/Β ΠΡΩΤΕΥΣ (Υ-3)
Γενικά

Το Υποβρύχιο, (Υ/Β), ΠΡΩΤΕΥΣ ήταν το πρώτο από την δεύτερη ομάδα Υ/Β, που κατασκευάσθηκε στα Ναυπηγεία GIRONDE της Νάντης στην Γαλλία. Καθελκύσθηκε την 24η ΟΚΤ. 1927.

Τα γενικά χαρακτηριστικά του Υ/Β ήσαν τα ακόλουθα:


ΦΩΤΟ: Περίπλους

 

Ήταν το τρίτο από τα έξη συνολικά παραληφθέντα Γαλλικής κατασκευής υποβρύχια κατά το μεσοπόλεμο.

Στις 31 Αυγούστου 1929, έλαβε χώρα η παραλαβή και ύψωση της Ελληνικής Σημαίας στον ΠΡΩΤΕΑ, με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Ιωάννη Βλαχόπουλο. (Το τελευταίο Υ/Β, [Υ-6], παρελήφθη στην Γαλλία την 1η Δεκ. 1930).

Το πλοίο εντάχθηκε στις επιχειρησιακές μονάδες του Στόλου μας, το 1929.

Το 1940 ήσαν “γηρασμένα” τα Υ/Β μας

Τα έξη, (6), υποβρύχια του Ναυτικού μας, που έδρασαν κατά τον ‘Έλληνο-Ιταλικό» πόλεμο, είχαν μια μέση ηλικία της τάξεως των 12 ετών. Με τα σημερινά δεδομένα είναι βέβαια δυνατός με υψηλή αποδοτικότητα ο “εκσυγχρονισμός μέσου ζωής” [12] σε πλοία επιφανείας και Υ/Β μεγαλύτερης ηλικίας. Για τα συγκεκριμένα όμως πλοία και με τις επικρατούσες το 1940 συνθήκες, την κατάσταση της τεχνολογίας και τις επιχειρησιακές απαιτήσεις, επεβάλετο να έχει λάβει χώρα παροπλισμός και αντικατάσταση, αφού δεν ήτο δυνατός ο εκσυγχρονισμός. Τούτο όμως δεν ήτο εφικτό, διότι η οικονομική κατάσταση και οι αμυντικές προτεραιότητες απέκλειαν μία τέτοια λύση. Έτσι το Ναυτικό μας πολέμησε με αυτά τα εξόχως προβληματικά πλοία.

Προβλήματα - Εκπαίδευση

Τα προβλήματα /ασθενή σημεία των παλαιοτέρων (όπως και τα δικά μας) υποβρυχίων, που όμως είχαν σημαντικά τελειοποιηθεί από τους Βρεττανούς και τους Γερμανούς στα καινούργια δικά τους, ήσαν: 1ον Τα εκτός του ανθεκτικού σκάφους θαλασσέρματα. 2ον Οι εκτός του ανθεκτικού σκάφους ζωτικής φύσεως μηχανισμοί. 3ον Τα μη αναδιπλούμενα πρωραία πτερύγια βάθους. 4ον Η μη ύπαρξις δεξαμενής ταχείας καταδύσεως και 5ον Η μη ύπαρξις μηχανισμού αφανούς εκσφενδόνισης των τορπιλλών.
Πέραν των τεχνικών αυτών προβλημάτων μπορούν να προστεθούν:

α) η απουσία μαζικής τυποποιημένης παραγωγής ανταλλακτικών, όπως και εν γένει σταθερής υποδομής εφοδιασμού σε σύγκριση με αυτά που ισχύουν σήμερα, και
β) οι ελλείψεις σε ανώτερο προσωπικό γενικά για το Ναυτικό. (Κυρίως μαχίμων αξιωματικών λόγω της απομάκρυνσης «63» εξ’ αυτών. ήτοι του 31%, μετά το κίνημα του 1935).


ΦΩΤΟ: Περίπλους ΕΠΕΞ: Περί Αλός

Όλα τα ανωτέρω μαζί με την ανάγκη της μέγιστης δυνατής επιχειρησιακής εκμετάλλευσης του υποβρυχιακού όπλου «εν πολέμω», επέβαλαν την τελειοποίηση της οργάνωσης και της διευθυντικής επάρκειας του στολίσκου των Υ/Β μας, καθώς και την εντατική ατομική και επιχειρησιακή εκπαίδευση των επιτελείων και πληρωμάτων τους.
Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των ανωτέρω στόχων, έπαιξε και η μετάκληση κατάλληλου Βρεττανού εμπειρογνώμονα σε θέματα οργάνωσης και εκπαίδευσης. (Του ήδη προαναφερθέντος Πλωτάρχου Henry Baker [13]).
Να σημειωθεί ό, τι με την συνδρομή του, κατέστη δυνατή πέραν πολλών άλλων και η εκπαίδευση των Υ/Β σε επιθέσεις χωρίς την ανάγκη οπτικής παρατήρησης, αλλά καθαρά και μόνο με την χρήση υπερήχων. (Παράλληλη δυνατότητα των συσκευών επικοινωνίας Ultra Sound, που είχαν εγκατασταθεί σ’ αυτά).

Η εξέλιξη αυτή ήτο ενδιαφέρουσα συσχετιζόμενη με το τεχνικό πρόβλημα «της μη ύπαρξις μηχανισμού αφανούς εκσφενδόνισης των τορπιλλών” που αναφέρθηκε παραπάνω.

Συμμετοχή σε Πολεμικές Επιχειρήσεις
Κυβερνήτης Πλωτάρχης Μ. Χατζηκωνσταντής

Το Υ/Β ΠΡΩΤΕΥΣ εξετέλεσε τρεις επιχειρήσεις κατά την διάρκεια του ‘Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, ως ακολούθως:

- Αμυντική περιπολία στις προσβάσεις του Πατραϊκού και το Ιόνιο, αμέσως μετά την κήρυξη του πολέμου.

Αποστολή του Υ/Β ήτο η επιτήρηση κατά Ιταλικής από θαλάσσης Επιθέσεως [12]

Το Υ/Β απέπλευσε για την περιπολία από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνος, (ΝΣ), την 30η Οκτ. 1940 και κατέπλευσε στην Πάτρα την 1η Νοε. 1940. Κατά την επιχείρηση δεν προέκυψε αποτέλεσμα, διότι οι Ιταλοί δεν επεχείρησαν μία τέτοια ενέργεια.

Αυτό όμως που προέκυψε, (όπως και για τις προηγηθείσες δύο αμυντικές περιπολίες από άλλα Υ/Β), ήτο η ανάγκη μεταφοράς του Επιχειρησιακού Ελέγχου στον Ανώτερο Διοικητή Υποβρυχίων (Α.Δ.Y. Πλοίαρχο Α. Ξηρό), από τον τοπικό Ναυτικό Διοικητή, (Αντιπλοίαρχο Ε. Φλόκα), που δεν είχε τα μέσα και τις εν γένει προαπαιτήσεις ανάληψης τέτοιου έργου [13].

- Επιθετική περιπoλία στο στενό του Οτράντο. (Τομέα «Η» συμπτυγμένο κατά τι προς Βορράν. Για λεπτομέρειες δες τον συνημμένο χάρτη εις το Παράρτημα του παρόντος).

Αποστολή του Υ/Β ήτο η αποκοπή των Ιταλικών θαλασσίων επικοινωνιών προς Αυλώνα και τις προσβάσεις νοτίως Δυρραχίου.

Το Υ/Β απέπλευσε για την περιπολία από τον ΝΣ, στις 15 Νοεμβρίου 1940. Και κατά την επιχείρηση αυτή, δεν προέκυψε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα σε σχέση με την αποστολή του. Πλην όμως συνέβησαν τα εξής αξιοσημείωτα:

1ον Το Υ/Β διεπίστωσε την αναντίρρητη παρουσία αγκυροβολημένων ναρκών στην περιοχή των τομέων «Ζ» και «Η» και
2ον Παρουσιάσθηκε αμοιβαία παρεμβολή, (σε απόσταση 500 μέτρων), με Υ/Β το οποίο ορθώς και από καλή γνώση της γενικής καταστάσεως αξιολογήθηκε ως το φίλιο «ΝΗΡΕΥΣ», που δεν έπρεπε με βάση τις διαταγές να βρίσκεται σε κατάσταση μετακίνησης, (transit), εκείνη την στιγμή.

- Επιθετική περιπoλία στο στενό του Οτράντο, (τομέα «Ζ») με την ίδια όπως ανωτέρω πριν από 40 μέρες αποστολή.

Το Υ/Β απέπλευσε για την περιπολία από τον ΝΣ, στις 26 Δεκεμβρίου 1940. Το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου, ο ΠΡΩΤΕΥΣ ευρισκόμενος στον τομέα της περιπολίας του και περί τα 10 έως 15 ν.μ. δυτικά της νήσου Σάσσωνος, ενετόπισε νηοπομπή με ισχυρή συνοδεία κατευθυνόμενη προς την Αυλώνα. Το Υ/Β επετέθη με επιτυχία κατά του κυρίου σώματος της νηοπομπής και κατεβύθισε το οπλιταγωγό «SARDEGNA» [14] (11452 τόννων).

Λόγω απώλειας βάθους κατά την προσβολή, το Υ/Β εντοπίσθηκε οπτικά, εμβολίσθηκε και υπέστη επίθεση με βόμβες βάθους από το ιταλικό τορπιλοβόλο «ΑΝΤARES». Έτσι τελικά ο ΠΡΩΤΕΥΣ εβυθίσθη αύτανδρος, παρασύροντας στον υγρό τάφο του: τον Κυβερνήτη, τους “3” αξιωματικούς, τους “14” υπαξιωματικούς και τους “30” ναυτοδιόπους του.

Λεπτομέρειες που αναφέρονται στις συνθήκες καταβύθισης του Υ/Β και την σύνθεση του πληρώματος, παρουσιάζονται στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ που ακολουθεί.

Το Υ/Β από της έναρξης της εμπολέμου καταστάσεως με την Ιταλία και μέχρι της καταβυθίσεώς του, διήνυσε περί τα 2300 μίλια.

ΠΑΡAPΤΗΜΑ 2


ΦΩΤΟ: Περίπλους ΕΠΕΞ: Περί Αλός

Όπως ειπώθηκε στο κύριο μέρος αυτής της μικρής ιστορικής σύνοψης, στο παρόν Παράρτημα θα παρoυσιασθoύv κυρίως δύο επιμέρους αντικείμενα: πρώτον οι λεπτομέρειες οι σχετικές με την δράση και την βύθιση του Υποβρυχίου την 29η Δεκεμβρίου και δεύτερον η εν είδει ηρώου αναφoρά στους «48» ναυτικούς μας που χάθηκαν στα νερά της Αδριατικής μαζί με το πλοίο τους.

Η δράση του ΠΡΩΤΕΑ την 29η Δεκ. 1940.

H βύθισή του και τα παρεπόμενα.

Ιδιαίτερα κατατοπιστική είναι η σχετική αναφορά της 11ης ΙΑΝ 1941, του Ανωτέρου Διοικητού Υποβρυχίων, (Α.Δ.Υ.), Πλοιάρχου Α. Ξηρού [15] με θέμα την “βραδύτητα επανάπλου ΠΡΩΤΕΩΣ εκ πολεμικής περιπολίας”. Η αναφορά αυτή υπεβλήθη προς το ΓΕΝ και το ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΣΤΟΛΟΥ και έχει ως ακολούθως:

«Έχω την τιμήν να αναφέρω ότι ο ΠΡΩΤΕΥΣ που απέπλευσε την 26η ΔΕΚ 1940 διά πολεμική περιπολία, έπρεπε να επανέλθη εις την Βάση Υποβρυχίων την 8η ΙΑΝ 1941, μέχρι δε σήμερον, όπως και προφορικώς έχω αναφέρει, κανένα σημείο ή σήμα έχει ληφθεί από το Υποβρύχιο, (Υ/Β), αυτό.

2. Εις γνώσιν μου έχουν περιέλθει πληροφορίες ως κάτωθι:

α) Την 29η ΔΕΚ. περί ώραν 10:00 ελήφθη παρά Ελληνικού πλοίου [16] σήμα SOS του εχθρικού μεταγωγικού ΣΑΡΔΗΝΙΑ εις στίγμα περί τα 12 ν.μ. δυτικά ΣΑΣΣΩΝΟΣ.

β) Η κάτωθι ανακοίνωσις του εχθρού ηκούσθη την 10η ΙΑΝ ώραν 09:25 υπό αξιωματικού Υ/Β εκ του ραδιοφώνου:

“Την 29ην ΔΕΚ. περί ώραν 10:00 τορπιλλοβόλον [17] κυβερνώμενον υπό του Υποπλοιάρχου ΝΙΚΟΛΟ ΝΙΚΟΛΙΝΙ και συνοδεύον νηοπομπήν, αντελήφθη ίχνη τριών τορπιλλών και έπειτα εξήλθε προς στιγμήν της θαλάσσης πρώρα Υ/Β εις απόστασιν 3 μιλλίων. Το τορπιλλοβόλον ηύξησε ταχύτητα και κατηυθύνθη προς το μέρος στο οποίο είχε γίνει ορατό το Υ/Β, ο δε Κυβερνήτης διέταξε την ετοιμασίαν βολής 4 Βομβών Βυθού, τας οποίας ερρύθμισαν εις το μέγιστο δυνατόν βάθος.

Όταν ετοιμάζοντο προς άφεσιν των Βομβών, ανεδύθη αιφνιδίως πρώραθεν του τορπιλλοβόλου το Υ/Β, του οποίου έγινε ορατό τμήμα από της πρώρας μέχρι του πυργίσκου. Επηκολούθησε εμβολισμός του Υ/Β μεταξύ πρώρας και πυργίσκου. Η σύγκρουσις υπήρξε βιαιοτάτη, του τορπιλλοβόλου υποστάντος ζημίας τινάς. Αμέσως μετά τον εμβολισμό εβλήθησαν αι “4” Βόμβαι. Μετ’ ολίγον ανεδύθη προς στιγμήν το Υ/Β, έχον μεγάλην εγκαρσίαν κλίσιν. Το τορπιλλοβόλο κατηυθύνθη εκ νέου προς το σημείον αυτό και εβλήθησαν και έτεραι “7” Βόμβαι. Εις την θάλασσα ενεφανίσθησαν φυσσαλίδες, κηλίδες ελαίου και συντρίμματα.

Λέμβος καθηρέθη προς ανέλκυσιν τυχόν ναυαγών, αλλ’ ουδείς ανευρέθη και περισυνελλέγησαν συντρίμματά τινά”.

3. Εκ του συνδυασμού των ανωτέρω πληροφοριών αγόμεθα εις το συμπέρασμα ότι το Υ/Β εξετέλεσεν επίθεσιν διά τορπιλλών κατά νηοπομπής έξωθι του ΑΥΛΩΝΟΣ και εβύθισεν το Μεταγωγικόν ΣΑΡΔΗΝΙΑ και έπειτα δύο φορές σε διάστημα ολίγων λεπτών εφάνη το άνω μέρος του Υ/Β, εκ του οποίου γεγονότος και εκ της εμφανίσεως των ιχνών των τορπιλλών, γενομένης γνωστής της θέσεώς του, υπέστη επίθεσιν υπό τορπιλλοβόλου και κατά πάσα πιθανότητα έχει απωλεσθεί, μη προλαβόν να καταδυθεί εις βάθος.

4. Μετά μεγίστης ψυχικής οδύνης άγομαι εις το συμπέρασμα ότι ο ΠΡΩΤΕΥΣ απωλέσθη εν τη εκτελέση του καθήκοντός του, αφού έπληξεν εχθρικόν πλοίον και ο Κυβερνήτης, Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και ναύται εξετέλεσαν ούτω μετ’ αυταπαρνήσεως και αυτοθυσίας το προς την ΠΑΤΡΙΔΑ καθήκον μέχρι της τελευταίας στιγμής.

5. Συνημμένως υποβάλλω ονομαστικόν πίνακα των επιβαινόντων του Υ/Β, σύμφωνα με το άρθρο “66” του ΚΕΥΒΠ παράγραφον “3”. Δεν δυνάμεθα να συμπεράνωμεν εάν ένιοι εκ του πληρώματος εσώθησαν υπό του εχθρικού τορπιλλοβόλου.

Ευπειθέστατος

Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ

ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Α. ΞΗΡΟΣ.».

ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ «ΠΡΩΤΕΥΣ» (Υ-3) Το πλήρωμα του κατά την βύθιση


ΦΩΤΟ: Περίπλους

Βυθίστηκε αύτανδρο στις 29 Δεκεμβρίου 1940 (Κυβερνήτης Πλωτάρχης Μ. Χ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ), στην Αδριατική ανατολικά του Μπρίντιζι, από εμβολισμό του Ιταλικού Τορπιλλοβόλου ANTARES. Είχε προηγηθεί τορπιλλική προσβολή του Υ/Β εναντίον Ιταλικής νηοπομπής με αποτέλεσμα την βύθιση του Ιταλικού οπλιταγωγού SARDEGNA (11.452 τον.). Απωλέσθησαν 48 άνδρες.

Εις τον α/α 1: Χρυσούν αριστείον ανδρείας. Εις τους α/α 2,3,4,5,6: Ο πολεμικός σταυρός β’ τάξεως.

Εις τους λοιπούς: Ο πολεμικός σταυρός γ’ τάξεως.
http://perialos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_21.html
 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[12] Midlife modernization.
[13] Μετέπειτα Αντιπλοιάρχου.
[14] Με βάση τα αναφερόμενα από τον Ναύαρχο Δ. Φωκά στην «Έκθεσή του ...». Με βάση όμως τα αναφερόμενα από τον τότε Αρχηγό Στόλου Ναύαρχο Ε. Καββαδία, ο ΠΡΩΤΕΥΣ εβύθισε και το A/Π «FIRENZE» 3852 τόννων. (Ο Ναυτ. Πόλεμoς τov 1940... Σελίς 194).
[15] Σ.τ.σ. Υπήρξε και αυτός Κυβερνήτης Υποβρυχίου.
[16] Σ.τ.σ. Επρόκειτο περί του Α/Π ΙΟΝΙΑ. Εκτός του SOS είχε ληφθεί και σήμα
SSS που δηλώνει επίθεση από Υ/Β.
[17] Σ.τ.σ. Επρόκειτο περί του τορπιλλοβόλου “ANTARES”

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ. Η δράση των Ελληνικών Υποβρυχίων 1940 -1944. Έκδοση Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος. Αθήναι 1995.

2. Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 1940 ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΖΗΣΑ. Αναμνήσεις από 2/3/1935 έως 25/3/1943. Ε.Π. ΚΑΒΒΑΔΙΑ. Τύποις “Πυρσός” Α.Ε. Αθήναι 1950.

3. ΕΚΘΕΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ 1940 -1944. Δ. Δ. ΦΩΚΑ. Έκδοση Πολεμικού Ναυτικού. Αθήναι 1953.

4. ΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ 1941-1945. Κ. Α. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ. Αρχηγού Στόλου 1943-44. “Αετός” Α.Ε. Αθήναι 1952.

5. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΗΡΩΟΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ. Αθήναι 1947. (Αποκλειστικότης ομώνυμης επιτροπής έκδοσης.)

6. ΕΚΘΕΣΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΟΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1944. (Α.Σ. οι: Αντιναύαρχος Π. Βούλγαρης και Υποναύαρχος Κ. Αλεξανδρής).

7. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΝΔ 1845-1973. Ι. ΦΑΚΙΔΗ. Έκδοση Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος. (Β´ Έκδοση 1996).

8.“100” ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ. Έκδοση ΣΝΔ 1992. (ΑΤΛΑΝΤΙΣ – Μ. ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ και ΣΙΑ Α.Ε.)

9. ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΝ “Υ1” ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ. Η. ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Έκδοση Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος. (Δ´ Έκδοση 1990).





Το Περί Αλός προτείνει:

Διαβάστε για τους τομείς που υστερούσαν τα ελληνικά υποβρύχια της πρώτης πολεμικής περιόδου 1940-1941.

Ομιλία της Ερευνήτριας Ναυτικής Ιστορίας Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου: «Γηραιοί Θηρευτές. Πολεμώντας τον εχθρό με απαρχαιωμένο υλικό» κατά την ημερίδα του Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών με θέμα: Υ/Β «ΤΡΙΤΩΝ» (Υ-3) -ΔΙΑΠΟΝΤΙΟΙ ΝΗΣΟΙ» (Σάββατο 16 Μαΐου 2015). Πιέσατε ΕΔΩ

 
 
 

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Πλωτάρχης Μιχαήλ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ


Κυβερνήτης Υποβρυχίου ΠΡΩΤΕΥΣ, (Υ-3)
ΜΕΡΟΣ Α’

Περί Αλός

Του Α. Χ. Χατζηκωνσταντή
Ομότιμου Καθηγητή ΣΝΔ

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Περίπλους», τ. 85, σ. 44,
Οκτ-Δεκ 2013, έκδοση Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος.
Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση του ΝΜΕ.

 



Πλωτάρχης Μ. Χατζηκωνσταντής,
Κυβερνήτης, επί του καταστρώματος
του Υ/Β το 1938. ΦΩΤΟ: Περίπλους

Το «πρόσωπο» του ηρωϊκού Πλωτάρχη Χατζηκωνσταντή ως αξιωματικού είναι γνωστό... Οι «γραπτές πηγές» και η «φήμη» τον παρουσιάζουν ως ένα εξαίρετο από πάσης απόψεως αξιωματικό, μία δε περιληπτική τέτοια παρουσίαση, θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη:

Πλωτάρχης Μιχαήλ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ Κυβερνήτης Υποβρυχίου ΠΡΩΤΕΥΣ, (Υ-3). Ο Κυβερνήτης του Υ/Β ΠΡΩΤΕΥΣ (Υ-3), Πλωτάρχης [1] Χατζηκωνσταντής Μιχαήλ, θεωρείτο από τους ικανότερους Κυβερνήτες υποβρυχίων. Είχε συντάξει το εγχειρίδιο των Γαλλικών υποβρυχίων, απαύγασμα δεκαετούς πείρας. Είχε εξασκήσει άριστα το Επιτελείο και το πλήρωμά του ήταν δε ευσυνείδητος, φιλότιμος, επίμονος μετά σχολαστικότητος και διψούσε για δράση. Ο ηρωϊκός του θάνατος και η απώλεια του εκλεκτού υποβρυχίου του, που εβυθίσθη αύτανδρο, δημιούργησαν τότε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον υποβρύχιο κλάδο του Στόλου μας. Όμως, η επιτυχής επίθεση του ΠΡΩΤΕΩΣ, σε συνδυασμό με την αίγλη της υπέρτατης θυσίας του, συνεχίζει τη λαμπρή θαλασσινή και πολεμική παράδοση του Έθνους, και προσθέτει μία επιπλέον ένδοξη σελίδα στην Ελληνική Ναυτική Ιστορία.

Ας δούμε όμως, (με κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες), την πορεία του αξιωματικού αυτού, στην διαδρομή του από το ξεκίνημα μέχρι το μεσουράνημα της σύντομης σχετικά ζωής του.

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 26 Νοεμβρίου του 1906. Πατέρας του ο Αντώνης Χατζηκωνσταντής από την Κάρυστο και μητέρα του η Ειρήνη, το γένος Καλοκαιρινού από παληά γνωστή τότε οικογένεια του λιμανιού.

Στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, (ΣΝΔ), εισήλθε πρώτος το 1921, και η σταδιοδρομική αυτή επιλογή του “συν τοις άλλοις” έγινε και κάτω από την επιρροή του θείου του Ναυάρχου Χατζηκυριάκου. Στην “Διοικούσα” τάξη του της ΣΝΔ, (4η Τάξις), υπήρχε και ο αδελφός του Χρήστος. Από την ΣΝΔ εξήλθε το 1926 [2]. Πέραν του ιδίου στην τάξη του ανήκαν και οι εξής Κυβερνήτες Υ/Β, που οι περισσότεροι διεκρίθησαν ιδιαιτέρως: Γ. Ζέππος, Β. Ρώτας, Μ. Ιατρίδης, Η. Βερροιόπουλος και Α. Σπανίδης. Η φοίτησή του στη ΣΝΔ φανέρωσε ένα σπουδαστή που ενδιαφερόταν περισσότερο για τα ουσιαστικά και πολύ λιγότερο για τα εντυπωσιακά και τα επιτηδευμένα. Είχε άριστη απόδοση στα πρωτεύοντα επαγγελματικά μαθήματα θεωρητικής κατεύθυνσης. Χαμηλού προφίλ, ανέπτυξε ένα τρόπο διοίκησης που βασιζόταν στην ενσυνείδητη πειθαρχία. Κατείχε σε άριστο βαθμό τις γλώσσες Αγγλική και Γαλλική.



Κατάδυση έξω από τον λιμένα της Κέρκυρας κατά
τη διάρκεια άσκησης προ του Β΄ Π.Π. ΦΩΤΟ: Περίπλους

Οι λοιπές, μετά τον βαθμό του Σημαιοφόρου, προαγωγές του έλαβαν χώρα διαδοχικά ως εξής: Ανθυποπλοίαρχος την 10η Αυγούστου 1928, Υποπλοίαρχος την 14η Φεβρουαρίου 1934, Πλωτάρχης την 21 Ιουνίου 1938 και Αντιπλοίαρχος, (επ’ ανδραγαθία), την 19η Ιανουαρίου 1941. Ελογίσθη ως απολεσθείς την 25η Ιουλίου 1941. Τρείς μήνες μετά την προαγωγή του σε Ανθυποπλοίαρχο, εισήλθε τον Νοέμβριο του ’29 στην Σχολή Υποβρυχίων. (Τοποθετημένος στην Βάση Υποβρυχίων). Έτσι άρχισε την σταδιοδρομία του στα Υ/Β, όπου συμπλήρωσε 22 πλήρη εξάμηνα από του 1930 μέχρι του 1940.

Στον ΠΡΩΤΕΑ υπηρέτησε σχεδόν συνεχώς, εάν εξαιρέσει κανείς 5½ μήνες αθροιστικά ως Ανθυποπλοίαρχος στα Υ/Β ΚΑΤΣΩΝΗΣ - ΝΗΡΕΥΣ - ΓΛΑΥΚΟΣ και 1½ μήνα στον ΤΡΙΤΩΝΑ ως Πλωτάρχης Κυβερνήτης. Κατά συνέπεια το “πλοίο του” το ήξερε πολύ καλά... από όλες τις απόψεις...

Ας δούμε όμως τώρα, το πως κρίνει ο Αρχηγός Στόλου Υποναύαρχος Ε. Καββαδίας [3] τον Κυβερνήτη του ΠΡΩΤΕΑ.
Να σημειωθεί ότι τον είχε υπό τας διαταγάς του πλέον της πενταετίας.
Στις αρχές του 1935 ο τότε Υποπλοίαρχος Μ. Χατζηκωνσταντής υπηρετούσε ως Ύπαρχος στον ΠΡΩΤΕΑ και μετά το κίνημα του Μαρτίου, (πριν από το καλοκαίρι), παρέλαβαν ο μεν Πλωτάρχης Β. Κύρης Κυβερνήτης του Υποβρυχίου και Α.Δ.Υ. [4] ο τότε Πλοίαρχος Ε. Καββαδίας. Το ενδιαφέρον του Καββαδία για τα θέματα της διοίκησης αυτής ήταν ζωηρότατο και τέτοιο διατηρήθηκε και όταν ανέλαβε ως Υποναύαρχος την Αρχηγία του Στόλου τον Οκτώβριο 1939.
Λέγει λοιπόν:

«O Πλωτάρχης Χατζηκωνσταντής, δικαίως θεωρούμενος ως εις εκ των ικανωτέρων Κυβερνητών υποβρυχίων διεκρίνετο διά την επιμονήν και την φιλοτιμίαν του. Ομιλών προ του απόπλου του είχε πληροφορηθεί την επιτυχίαν του Ιατρίδη και δεν απέκρυπτεν ότι θα προσεπάθει να τον υπερβή.

Η επίμονος παραμονή του εις το αυτό σημείον μετά τον πρώτον τορπιλλισμόν, πιθανώτατα συνέτεινεν εις την καταστροφήν του πλοίου του, καθ’ ην απωλέσθησαν μετ’ αυτού εξαιρετικώς εκλεκτόν Επιτελείον και εν των καλυτέρων πληρωμάτων Υ/Β, δεδομένου ότι ο Κυβερνήτης του ήτο ο συντάξας το εγχειρίδιον διά τα υποβρύχια ταύτα, απαύγασμα δεκαετούς πείρας και εργασίας της Α.Δ.Υ. Ήτο, όπως πάντοτε, η τύχη του Ναυτικού να χάνει τους αριστείς του. Επειδή ήτο το πρώτον απωλεσθέν πλοίον και δη αύτανδρον, εζήτησα την μετά θάνατον προαγωγήν και παρασημοφορίαν...
Ούτως εδικαιώνοντο αι προβλέψεις μου διά την απόδοσιν των Υ/Β εν πολέμω, αφού δι’ αυτών και ουχί διά των Αντιτορπιλλικών παρηνωχλείτο ο ανεφοδιασμός του εχθρού».



(Οι κρίσεις του Ναυάρχου Δ. Φωκά [5] είναι σχεδόν ταυτόσημες, αφού αποτελούν αναπαραγωγή των πρώτων που έδωσε ο φυσικός αρχηγός του).
Πέρα όμως από αυτά, θα ήταν ίσως σκόπιμο να δούμε τον «Μάκη» [6], από μία άλλη οπτική γωνία. Να δούμε το ανθρώπινό του πρόσωπο, μέσα από τα μάτια αυτών που τον έζησαν από κοντά ή που εν πάση περιπτώσει είχαν την ευκαιρία να παρατηρήσουν κάποια από τα στοιχεία του χαρακτήρα του.
Ας ξεκινήσουμε με τον γιό του Νίκο:

«Οι αναμνήσεις απ’ τον πατέρα μου είναι ελάχιστες διότι χάθηκε όταν εγώ ήμουν πέντε ετών. Εκείνη την εποχή, με τον πόλεμο προ των πυλών, ο πατέρας μου ευρίσκετο συνεχώς στο υποβρύχιο, και οι μετακινήσεις του γινόντουσαν πρωϊνές συνήθως ώρες, όταν εγώ φυσικά σαν μωρό, κοιμόμουνα.
Από τις λίγες φορές που τον είδα, εντύπωση μου είχε προξενήσει η γαλήνη και η ευγένειά του, όπου ποτέ δεν είχε υψώσει φωνή στον αδελφό μου τον Αντώνη και σε μένα, μολονότι είμασταν πολύ ζωηρά και δύσκολα παιδιά. Τον θυμάμαι πάντα σιωπηλό και ολιγόλογο.
Εντύπωση μου είχε κάνει η λέξη ΝΤΑΝΤΣΙΧ που άκουσα μερικές φορές να αναφέρει συζητώντας με την μητέρα μου.
Όλοι βέβαια τώρα ξέρουμε τι εσήμαινε η λέξη αυτή στην πορεία προς τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Ο παλαίμαχος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου κ. Παύλος Φαγογένης, που υπηρέτησε χρόνια στα Υποβρύχια μας λέγει:

«Ήταν ένας λεβέντης... Τον έβλεπα στην προβλήτα των Υ/Β... Ένας κύριος... Σοβαρότατος πάντα... Τι αξιωματικός!!! ... Κατά γενική ομολογία ήταν ο καλύτερος των Κυβερνητών του στολίσκου των Υ/Β...

Ήταν όμως και ένας θαυμάσιος άνθρωπος συνάμα... Η αγάπη και η φροντίδα του για το πλήρωμά του ήταν μεγάλη... Αλλά και το πλήρωμα από την πλευρά του τον σεβόταν και έτρεφε γι’ αυτόν αφάνταστη αγάπη».

«Ήθελε να κάνει κάτι μεγάλο... Να επιτεθεί σε εχθρική νηοπομπή...
Τον βλέπω σαν τώρα να δαγκώνει το τσιμπούκι του.
Όταν τον χάσαμε λυπήθηκε όλο το πλήρωμα της Βάσης Υποβρυχίων».

Ας περάσουμε τώρα στον Ναύαρχο Γεώργιο Μόραλη, επίτιμο Αρχηγό Στόλου, παλαίμαχο και αυτόν του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου:

«Υπηρετούσα τότε σημαιοφόρος στον ΑΒΕΡΩΦ. Ένα πρωί ήμουν λέμβαρχος στην ατμάκατο του Αρχηγού Στόλου Υποναυάρχου Επαμεινώνδα Καββαδία και τον πήγα στην Βάση Υποβρυχίων για να δεί το Σκοπευτικό Σύστημα Βολής Τορπιλλών [7] του Πλωτάρχη Χατζηκωνσταντή.

Θυμάμαι πως είχε κάνει μεγάλη εντύπωση σ΄όλους τους Αξιωματικούς του Στόλου και συζητιόταν ευρύτατα στα διάφορα καρέ πλοίων και υπηρεσιών, η ευρεσιτεχνία του Χατζηκωνσταντή που οφειλόταν όπως όλοι τότε ομολογούσαν στη βαθειά γνώση που είχε ο Πλωτάρχης στα θέματα των Υποβρυχίων και τορπιλών. Ο ανηψιός του ήρωα Αντώνης... γιός του Ναυάρχου Χ. Χατζηκωνσταντή, αδελφού του Κυβερνήτου του ΠΡΩΤΕΑ, μας λέει:

«Ο θείος Μάκης ήταν πολύ ζεστός στις σχέσεις του με την οικογένεια. Έτσι στις 25 Δεκεμβρίου του 1940, που γιόρταζε ο αδελφός του Χρήστος, ήλθε μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά στο σπίτι μας, κοντά στην πλατεία Αμερικής. Όπως μου έλεγε η μητέρα μου οι δύο άντρες είχαν καθίσει λίγο ξέχωρα προς το γραφείο του πατέρα μου. Το θέμα της συζήτησης του θείου Μάκη και του πατέρα ήταν: η προοπτική του πολέμου, ο σχολιασμός των πρόσφατων θαυμάσιων αποτελεσμάτων του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ υπό τον Μίλτονα Ιατρίδη και στην συνέχεια η επόμενη επιθετική περιπολία του ΠΡΩΤΕΑ στο στενό του ΟΤΡΑΝΤΟ. Ο θείος κάπνιζε το τσιμπούκι του και κάποια στιγμή απευθυνόμενος στην ομήγυρη είπε: ΟΥΚ ΕΑ ΜΕ ΚΑΘΕΥΔΕΙΝ ΤΟ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ [8] ΤΡΟΠΑΙΟΝ.
Ο θείος απέπλευσε με τον ΠΡΩΤΕΑ την επομένη 26η Δεκεμβρίου για τον τομέα της περιπολίας του. Τρεις μέρες μετά, ο ΠΡΩΤΕΥΣ εβυθίσθη αύτανδρος την 29η Δεκεμβρίου στις προσβάσεις ΑΥΛΩΝΟΣ».


Τέλος ας δώσουμε τον λόγο στον Αντιπλοίαρχο Ευάγγελο Κουρή, παλαίμαχο επίσης του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ναι μεν δεν γνώρισε παρά μόνο εξ όψεως τον Μιχάλη Χατζηκωνσταντή, ευρέθη όμως στον κύκλο και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των υπηρετούντων στα Υ/Β κατά την περίοδο εκείνη, οι οποίοι τον ήξεραν από κοντά... τον τίμησαν και τον κρατούσαν ζωντανό με την σκέψη και την συναδελφική τους αγάπη:

«Ο ήρωας Μ. Χατζηκωνσταντής έφυγε πολύ ενωρίς και έτσι δυστυχώς δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά. Εάν όμως δεν με απατά η μνήμη μου τον είδα μια ημέρα εις τη βάση των υποβρυχίων κάτω από το μπαλκόνι του γραφείου του τότε Διοικητή των υποβρυχίων Πλοιάρχου Ξηρού να συζητά με άλλους αξιωματικούς των υποβρυχίων. Τους κοίταγα όλους με θαυμασμό και μου φαίνονταν ημίθεοι!
Την τάξη μας (1936-1940) [9] με την έναρξη του πολέμου, ως σημαιοφόρους, μας τοποθέτησαν προσωρινώς στον Αβέρωφ που ήταν στον προβλήτα Έλλη πριν μεθορμίσει στην Ελευσίνα.
Τη συγκεκριμένη ημέρα που τον είδα είχα πάει εις την βάση να δω τα τότε παράδοξα για εμένα μαύρα καταδυόμενα πλοία και τούτο διότι από μικρός αισθανόμουν μία έλξη προς αυτά από χρόνια πριν, που είδα ένα αγκυροβολημένο στην Κέρκυρα. Ήμουν στους ναυτοπροσκόπους και την ημέρα εκείνη κωπηλατήσαμε προς το υποβρύχιο και το περιεργαζόμεθα.
Όταν χάθηκε το Υ/Β ΠΡΩΤΕΥΣ και μαζί του όλο το πλήρωμα, κατόπιν μιας επιτυχούς επιθέσεως με βεβαιωμένη (εκ των υστέρων) βύθιση μεγάλου Ιταλικού οπλιταγωγού, προσπαθούσα να βρω ποιος ήτο ο Κυβερνήτης μεταξύ των αξιωματικών που είχα δει στη βάση. Μου είπαν ότι ήτο ο Πλωτάρχης Χατζηκωνσταντής... εκείνος με το τσιμπούκι.
Αισθάνθηκα μια φοβερή λύπη αλλά και ένα θαυμασμό για τον άνθρωπο αυτό μέχρι του σημείου που το νεανικό μου μυαλό σαν νέος αξιωματικός με έκανε να τον ζηλεύω για την ανδρεία του και το ένδοξο τέλος του. Έκτοτε η επιθυμία μου ήταν να καταταγώ στα υποβρύχια. Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε...

Όταν μετά από καιρό με εισήγαγε στα υποβρύχια ο Μ. Ιατρίδης, είχα την ευκαιρία να τον ρωτήσω περί Χατζηκωνσταντή.
Μου εξέφρασε τον θαυμασμό του. Συχνάκις εις την βάση των υποβρυχίων εις την Μέση Ανατολή που ήταν το Α/Π [10] Κορινθία η συζήτησις ήτο περί Χατζηκωνσταντή και Πρωτέως.
Έτσι λοιπόν είχα τη ευκαιρία να δω την εκτίμηση που όλοι είχαν για τον Χατζηκωνσταντή ως Αξιωματικόν, ως “υποβρύχιον” [11] αλλά και ως άτομο.

Βεβαίως δεν υπήρξε ο μόνος ήρωας των υποβρυχίων.
Υπήρξαν και άλλοι, που ως γνωστό, και εάν δεν απατώμαι “134”, αναλογικά πολύ υψηλός φόρος αίματος. Εντούτοις όμως ο Χατζηκωνσταντής υπήρξε ο πρώτος, αυτός και το πλήρωμά του, που καθώς μου έλεγαν παλαιότεροι υποβρύχιοι τον εκτιμούσε και τον αγαπούσε αφάνταστα. Η επίθεση του Πρωτέως ήτο επιτυχέστατη, αλλά δυστυχώς το επιστόμιο εσωτερικού εξαερισμού και αναπληρώσεως του βάρους των τορπιλών με θαλάσσιο νερό δεν λειτούργησε ως έπρεπε, (μηχανική βλάβη ή καθυστέρησις χειρισμού), και έτσι το υποβρύχιο παρουσίασε ανοδική τάση και το πρωραίο μέρος του φάνηκε, δίνοντας την ευκαιρία εις το συνοδό να του επιτεθεί.
Το τελευταίο που θα πω είναι ότι η Ελλάς ήτο, είναι, και θα είναι υπερήφανη για αξιωματικούς σαν τον Χατζηκωνσταντή».

Με βάση τα ανωτέρω έχουμε μία αρκετά καθαρή εικόνα του “ΠΛΩΤΑΡΧΗ Μ. ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗ” και του ανθρώπου “ΜΑΚΗ”.

Στο Παράρτημα 1 παρέχονται ορισμένες πληροφορίες για το Υποβρύχιο ΠΡΩΤΕΥΣ τα κατασκευαστικά, επιχειρησιακά και ιστορικά στοιχεία του σε περίληψη. Στο Παράρτημα 2 παρέχονται λεπτομέρειες που αναφέρονται στις συνθήκες καταβύθισης του Υποβρυχίου.

Τον γενναίο Κυβερνήτη δεν μπορούμε να τον διαχωρίσουμε από το ηρωϊκό πλήρωμά του, ούτε από το Υποβρύχιό τους τον “ΠΡΩΤΕΑ”, που του έδωσαν ζωντάνια και πνοή...



Στο κατάστρωμα του Υ/Β εν όρμω Ναυστάθμου Σαλαμίνας
το 1935. Διακρίνονται από δεξιά: Υποπλοίαρχος
Μ. Χατζηκωνσταντής (Ύπαρχος), Πλοίαρχος Ε. Καββαδίας
(Διοικητής Υ/Β), Πλωτάρχης Β. Κύρης (Κυβερνήτης) και
άγνωστος (Υπασπιστής Διοικητού). ΦΩΤΟ: Περίπλους

Έτσι... όλες μαζί αυτές οι ψυχές, σφιχταγκαλιασμένες, ανέβηκαν στα ουράνια της δόξας και της τιμής με την υπέρτατη θυσία και προσφορά τους. Μαζί βρίσκονται και τα υλικά τους στοιχεία στο βυθό της Αδριατικής... τα αγιασμένα αυτά σκηνώματα μέσα στον άγιο χαλύβδινο τάφο τους... τον “ΠΡΩΤEΑ” τους... τον “ΠΡΩΤΕΑ” μας.
http://perialos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_12.html
 

Η συνέχεια με τα Παραρτήματα 1 και 2 στο Β΄ΜΕΡΟΣ

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Προήχθη έπ’ ανδραγαθία σε Αντιπλοίαρχο, μετά θάνατον.
[2] Ημερομηνία ορκωμοσίας η 16η Ιανουαρίου 1926.
[3] Σελίδα 194 του βιβλίου του... «Ο Ν. Πόλεμος του 1940 όπως τον έζησα».
[4] Ανώτερος Διοικητής Υποβρυχίων.
[5] “Έκθεση σχετικά με την δράση του Ναυτικού κατά τον Πόλεμο 1940- 1944”, σελίς 160.
[6] Έτσι ανεφέρετο στο πρόσωπό του, όλη η Βάση Υποβρυχίων. Έτσι αναφέρεται γι΄ αυτόν και ο Ηλίας Τσουκαλάς, ένα άλλο «ιερό τέρας» των υποβρυχίων.
[7] Σ.τ.σ. Δεν διεσώθησαν στοιχεία κατασκευαστικά ή άλλα επί του σκοπευτικού. Κατά πληροφορίες της Λουκίας Χατζηκωνσταντή που φθάνουν σε μας μέσω του Νικολάου Χατζηκωνσταντή, ο μηχανισμός παρεδόθη στον Βρεττανό εμπειρογνώμονα Πλωτάρχη Henry Baker RN. Όμως ενωρίτερα είχε επινοήσει ωρολόγιο επιθέσεων όπως προκύπτει από Υπουργική ευαρέσκεια το 1932. (Δες σχετικά το συνημμένο Παράρτημα σ.σ. στο Β΄ΜΕΡΟΣ).
[8] Σ.τ.σ. Με παράφραση του «Μίλτονα» σε «Μιλτιάδη».
[9] Είσοδος στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1936 και έξοδος το 1940.
[10] Σύντμηση της λέξης “Ατμόπλοιο”.
[11] Αξιωματικό που έχει σταδιοδρομήσει στα Υποβρύχια.

 

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Χριστούγεννα και θάλασσα



Περί Αλός

Μίνι αφιέρωμα!



Εικονογράφηση: Matthew Attard
http://priteeboy.deviantart.com/art/A-Christmas-Coral-147938672

 
Μια επιλογή από αναρτήσεις του Περί Αλός που για πρώτη φορά κοινοποιήθηκαν στο διαδίκτυο, σχετικές με γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά το μήνα Δεκέμβριο και την περίοδο  των Χριστουγέννων..

Επιλέξτε την ανάρτηση που σας ενδιαφέρει:

 







Από τον Β΄ΠΠ…

ΤΑ Υ/Β ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, ΚΑΤΣΩΝΗΣ, ΠΡΩΤΕΥΣ στα πέλαγα τα  Χριστούγεννα του 1940. Πιέσατε ΕΔΩ

ΤΟ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ.
Ο Μίλτων Ιατρίδης και το Υ-2 "ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ" τη νύχτα της 23-24 Δεκεμβρίου 1940. Πιέσατε ΕΔΩ

Το Υ/Β "ΠΡΩΤΕΥΣ". Πιέσατε ΕΔΩ

Δεκέμβριος 1941 Ημερολόγιο του θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ. 

Πιέσατε ΕΔΩ


Πλωτάρχης Μιχαήλ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ

Κυβερνήτης Υποβρυχίου ΠΡΩΤΕΥΣ, (Υ-3) Πιέσατε ΕΔΩ


Ναυάγια:

Η τραγωδία του δεξαμενοπλοίου "World Harmony" στις 14 Δεκεμβρίου 1960 στα στενά του Βοσπόρου. Πιέσατε ΕΔΩ



Η κόρη του  Capt. H. Schuenemann,
Elsie. Φωτογραφία του 1915.
Πηγή:
(Library of Congress/Chicago Daily News)
"Rose Simmons" Το πλοίο "Χριστουγεννιάτικο Δέντρο". Πιέσατε ΕΔΩ



ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ Υ/Κ "ΛΑΚΩΝΙΑ" 22 Δεκεμβρίου 1963. Μαρτυρία του τότε Δοκίμου Λογιστού Η. Μεταξά Ε.Ν.
 Πιέσατε ΕΔΩ



Ποικίλα & Εύθυμα:

Ναυτικές Χριστουγεννιάτικες κάρτες στα χρόνια του πολέμου. 

Πιέσατε ΕΔΩ


Η φάτνη των αλόγων. Πιέσατε ΕΔΩ


 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...